Zamek Lubowelski
Zamek Lubowelski[1] (słow. Hrad Ľubovňa lub Ľubovniansky hrad) – zamek we wschodniej Słowacji, obecnie w mieście Lubowla w kraju preszowskim, w historycznym regionie Spisz, wybudowany pod koniec XIII w. (pierwsza wzmianka z 1311 r.).
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj | |
| Miejscowość | |
| Ukończenie budowy |
XIV wiek |
Położenie na mapie kraju preszowskiego  | |
Położenie na mapie Słowacji  | |
 49°18′55,17″N 20°41′57,87″E/49,315325 20,699408
| |
Obecnie częściowo jest trwałą ruiną, częściowo odbudowany. Na zamku jest udostępniona kopia aktu zastawu spiskiego. W zachowanych pomieszczeniach mieści się muzeum. W kaplicy zamkowej jest stała wystawa kopii polskich klejnotów koronacyjnych. Poniżej zamku znajduje się Muzeum Architektury Ludowej regionu spiskiego (skansen).
Historia zamku edytuj
Budowę zamku na skalnym wzgórzu zlecił król Węgier Andrzej III. Powstał trzypiętrowy pałac (parter – magazyny, 1p – sala reprezentacyjna, 2p – komnaty mieszkalne) i stołp o ośmiu piętrach po stronie zachodniej. Nieco później po stronie wschodniej powstała kuchnia.
Pomiędzy 1323 a 1342 r. zamek stał się własnością rodziny Drugethów.
8 listopada 1412 r. Zygmunt Luksemburski zastawił część ziemi spiskiej w tym zamek Lubowelski za pożyczkę u króla Polski Władysława Jagiełły w kwocie 37 tys. kop groszy praskich. Na zamku podpisano akt zastawu. Zamek stał się siedzibą zarządców zastawionego terytorium - starostów spiskich.
W 1476 r. starostwo spiskie obejmuje z przerwą na lata 1506-1522 polski ród szlachecki Kmitów. Do końca średniowiecza została wydrążona studnia w południowo-wschodniej części wzgórza zamkowego.
Do 1528 r. w związku z rosnącym zagrożeniem tureckim rozbudowano mury obronne zamku, a mieszkańcy Starej Lubowli zbudowali w ich wschodniej części okrągłą basztę nazywaną rondlem o trzech charakterystycznych strzelnicach armatnich.
Przypisy edytuj
- ↑ Polski egzonim uchwalony na 109. posiedzeniu KSNG, zmieniony na 111. posiedzeniu.