Zaostrowiecze
Zaostrowiecze (biał. Заастравечча, Zaastrawieczcza; ros. Заостровечье, Zaostrowieczje) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie kleckim, w sielsowiecie Zaostrowiecze.
.jpg) krzyż powstańców styczniowych | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
222647 |
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 52°54′08″N 26°46′25″E/52,902222 26,773611
| |
Siedziba parafii prawosławnej pw. św. Dionizego Areopagity[2].
Historia edytuj
Dawniej wieś i dwa folwarki. Znajdowała się tu kaplica rzymskokatolicka. W czasach carskich i II Rzeczypospolitej siedziba gminy Zaostrowiecze.
W latach 1927–1932 obok wsi powstało miasteczko Zaostrowiecze. Mieściły się w nim urząd gminy, posterunek Policji Państwowej, kompania KOP-u, siedziba należącego do Radziwiłłów nadleśnictwa i 7-klasowa szkoła. Zbudowano również drewniany kościół rzymskokatolicki, konsekrowany 16 sierpnia 1933 i w 1937 zniszczony w wyniku podpalenia. Następnie wybudowano kościół murowany, znacjonalizowany po wojnie przez komunistów. W latach międzywojennych w Zaostrowieczu powstała również cerkiew prawosławna[3].
Podczas okupacji hitlerowskiej, w lecie 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 200 osób. W czerwcu 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów wywieziono do getta w Siniawce, następnie ich mordując[4].
W czerwcu 1942 Niemcy i białoruscy kolaboranci aresztowali polską inteligencję, wśród której byli m.in. proboszcz katolicki, aptekarz, weterynarz, sklepikarz, sekretarz gminy, nauczyciele i porucznik Wojska Polskiego w stanie spoczynku. Zostali oni później rozstrzelani w Baranowiczach. Podczas wojny proboszcz prawosławny Gachowicz kolaborawał z Niemcami[3].
W Zaostrowieczach urodził się prezydent Gorzowa Wielkopolskiego Włodzimierz Kiernożycki.
.jpg)
.jpg)
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ ХРАМ СВЯЩЕННОМУЧЕНИКА ДИОНИСИЯ АРЕОПАГИТА АГ. ЗАОСТРОВЕЧЬЕ. sluck-eparchiya.by. [dostęp 2021-02-28]. (ros.).
- ↑ a b Marian Podgóreczny – „Boje o kościół”. Kresy24. [dostęp 2018-12-17]. (pol.).
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1306.
Bibliografia edytuj
- Zaostrowiecze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 395.
- Zaostrowiecze na mapie WIG
- Witold Sienkiewicz, Elżbieta Olczak: Dzieje Polski. Atlas ilustrowany. Warszawa: Demart SA, 2007. ISBN 978-83-7427-363-3.
-1933_300dpi_bcuj298351-288253.jpg){kind=link}