Zara Jaykob Konstantyn

Zara Jaykob Konstantyn (gyyz ዘርአ:ያዕቆብ Zar’a Yā'qob) (ur. 1399, zm. 26 sierpnia 1468) – cesarz Etiopii w latach 1434–1468, uważany za jednego z najwybitniejszych władców Etiopii obok Ezany, Menelika II czy Haile Selassie I.

Zara Jaykob Konstantyn

Cesarz Etiopii
Okres	od 1434 do 1468
Poprzednik	Amda Ijesus
Następca	Baeda Maryam I
Dane biograficzne
Dynastia	salomońska
Data urodzenia	1399 w Tilq (okręg Fetegar)
Data i miejsce śmierci	26 sierpnia 1468 Debre Byrhan
Ojciec	Dawit I
Matka	Ygziy Kybra
Rodzeństwo	Tewodros I, Izaak, Takla Maryam
Żona	Fyrie Maryam, Helena, Tsyjon Mogesa

Od dzieciństwa do objęcia władzy

Ojcem Zary Jaykoba był cesarz Dawit I. Przyszły cesarz spędził dzieciństwo i młodość na górze Amba Gyszien, gdzie w luksusowych warunkach przetrzymywano pretendentów do tronu etiopskiego odciętych od świata zewnętrznego. Władzę objął w 1434, przyjmując przydomek Kuestantinos (Konstantyn). Pomiędzy nim a jego ojcem na tronie zasiadali jego trzej bracia i trzej bratankowie.

Panowanie

Centralizacja władzy

Ambicją Zary Jaykoba była maksymalna centralizacja władzy w Etiopii. W tym celu stanowiska namiestników etiopskich prowincji obsadził swoimi krewnymi, w szczególności córkami. Ponieważ nie przyniosło to oczekiwanego skutku, pozbył się ich z tych stanowisk, wiele z własnych dzieci mordując. Na zarządców prowincji mianował urzędników, którym przypisał tytuły, aby związać je na stałe z tronem. Stworzył również specjalne oddziały wojskowe zwane czeua, podległe jedynie cesarzowi i przez niego utrzymywane (tradycyjnie w Etiopii niemal do XX wieku obowiązek utrzymanie wojska spoczywał na władcach prowincji).

Działalność religijna

Zara Jaykob uważał, że Kościół powinien wspierać jego dążenia do unifikacji i centralizacji kraju. Kościołem Etiopskim wstrząsały w owym czasie gwałtowne spory obchodzenie szabatu: część duchownych domagała się święcenia szabatu w sobotę, inni zaś obstawali przy świętowaniu niedzieli. Cesarzowi udało się pogodzić zwaśnione odłamy – ustalił on, iż obchodzone będą oba dni, na co zwaśnione strony przystały, przekonane również licznymi nadaniami.

Cesarz umocnił w Kościele Etiopskim Kult Maryi, wprowadził też wiele innych zmian w liturgii, a nawet w sferze dogmatycznej.

Zarze Jaykobowi przypisuje się autorstwo dwóch traktatów teologicznych: Maṣḥafa milād (Księga narodzin) oraz Maṣḥafa bərhān (Księga światła). Ich celem było stworzenie autorytatywnej interpretacji dogmatów teologicznych.

Zwalczał on brutalnie drobniejsze sekty chrześcijańskie, prześladował także muzułmanów i pogan.

Polityka zagraniczna

Zara Jaykob starał się rozwiązywać spory z sąsiadami poprzez dyplomatyczne zabiegi. Jednym z nich było poślubienie siostry Mahiko – władcy islamskiego kraju Hadija. Mimo że uczynił on Helenę swoją główną żoną, nie zapobiegło to wojnie z Sułtanatami Ifat i Adal. Wojnę rozstrzygnął Zara w 1445 roku, w bitwie pod Ygubba. Poległ tam wódz wojsk muzułmańskich Ahmad Badlaj, nazywanym przez Etiopczyków Badlajem Potworem. Zwycięstwo te do końca panowania zapewniło cesarzowi dominację nad sąsiadami.

Życie w Debre Byrhan

Ostatnie lata życia cesarz spędził w swojej rezydencji w Debre Byrhan, w obawie o swoje życie ogromne środki wydawał na zapewnienie sobie bezpieczeństwa. Zmarł tam 26 sierpnia 1468 roku. Na tronie zasiadł jego syn Beyde Marjam I.

Bibliografia

• Andrzej Bartnicki, Joanna Mantel-Niećko: Historia Etiopii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wyd., 1987, s. 71–86. ISBN 83-04-02152-8.
• Wielka Historia Świata - Późne średniowiecze. Praca zbiorowa pod redakcją naukową Krzysztofa Baczkowskiego. T. 5. Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005. ISBN 83-85719-89-X.