Zawójkowate (Valvatidae) – szeroko rozprzestrzeniona rodzina obejmująca drobne, słodkowodne ślimaki skrzelodyszne. Liczy około 70 gatunków. W Polsce w różnych typach wód śródlądowych występują przedstawiciele czterech gatunków należących do tej rodziny.

Zawójkowate
Valvatidae[1]
J.E. Gray, 1840
Ilustracja
Muszla zawójki pospolitej (Valvata piscinalis)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

mięczaki

Gromada

ślimaki

Podgromada

przodoskrzelne

(bez rangi) Heterobranchia
Nadrodzina

Valvatoidea

Rodzina

zawójkowate

Typ nomenklatoryczny

Valvata O.F. Müller, 1773

Synonimy
  • Borystheniinae Starobogatov, 1983[2]
  • Valvatinae Gray, 1840[2]

Etymologia nazwy edytuj

Nazwa pochodzi od rodzaju typowego, Valvata (zawójka) (valva, ae łac. – skorupka[3]).

Cechy morfologiczne edytuj

Muszle o zróżnicowanym kształcie, od płasko zwiniętych do szerokostożkowatych, kulisto-stożkowatych, stożkowato-wieżyczkowatych, niewielkie. Wyciągnięta w ryjek głowa zaopatrzona w dwa długie, cienkie, blisko osadzone czułki. Oczy położone u podstawy czułków, tuż za nimi. Noga w części przedniej podzielona na dwa płaty, które w trakcie poruszania odchylają się na boki i ku tyłowi[4]. Skrzele podwójnie pierzaste, leży w pobliżu krawędzi płaszcza, towarzyszy mu leżący z lewej strony czułek płaszczowy, który jest pokryty nabłonkiem rzęskowym. Obydwa te narządy mogą wystawać na zewnątrz jamy płaszcza[4].

Występowanie edytuj

Szeroko rozprzestrzenione na półkuli północnej[4]. W Polsce występują trzy gatunki: zawójka pospolita (Valvata piscinalis) i zawójka płaska (Valvata cristata), rozpowszechnione w całym kraju z wyjątkiem obszarów górskich, oraz zawójka rzeczna (Borysthenia naticina)[4]. Wykazywana z Polski zawójka przypłaszczona (Valvata pulchella)[4] jest obecnie synonimizowana z Valvata piscinalis[5].

Biologia i ekologia edytuj

Zajmowane siedliska edytuj

Poszczególne gatunki występują w różnych typach zbiorników wodnych i cieków, na dnie piaszczystym, piaszczysto-mulistym, mulistym, głównie w płytkim litoralu. Niektóre gatunki (V. piscinalis f. antiqua) występują także w głębszych partiach wód, w sublitoralu i profundalu[4][6].

Odżywianie edytuj

Filtratory i zdrapywacze. Odżywiają się detrytusem, peryfitonem, zeskrobywanymi radulą fragmentami tkanek roślin wodnych[4].

Rozmnażanie edytuj

Obojnaki, silnie rozwinięte prącie znajduje się poniżej prawego czułka[4].

Podział systematyczny edytuj

Rodzina liczy około 70 współczesnych gatunków[2][7], opisano także ponad 200 gatunków kopalnych[2]. W rodzinie zawójkowatych nie wyodrębniono podrodzin[8], wyróżnia się natomiast następujące rodzaje[2]:

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. J.E. Gray, A manual of the land and fresh-water shells of the British Islands by W. Tyrton. A new edition, Londyn 1840, s. 79.
  2. a b c d e MolluscaBase eds., Valvatidae Gray, 1840, [w:] MolluscaBase [online] [dostęp 2024-05-10] (ang.).
  3. Kumaniecki 1975 ↓.
  4. a b c d e f g h Piechocki 1979 ↓.
  5. MolluscaBase eds., Valvata pulchella S. Studer, 1789, [w:] MolluscaBase [online] [dostęp 2024-05-10] (ang.).
  6. Glöer 2002 ↓.
  7. Strong E.E., Gargominy O., Ponder W.F. & Bouchet P., Global Diversity of Gastropods (Gastropoda; Mollusca) in Freshwater, „Hydrobiologia”, 595, 2008, s. 149–166.
  8. Philippe Bouchet i inni, Revised Classification, Nomenclator and Typification of Gastropod and Monoplacophoran Families, „Malacologia”, 61 (1–2), 2017, s. 1–526, DOI10.4002/040.061.0201 (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Andrzej Piechocki: Mięczaki (Mollusca) : ślimaki (Gastropoda). T. 7: Fauna słodkowodna Polski. Warszawa ; Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 187. ISBN 83-01-01143-2.
  • Peter Glöer: Süßwassergastropoden Nord- und Mitteleuropas. T. Die Tierwelt Deutschlands. Hackenheim: ConchBooks, 2002. ISBN 3-925919-60-0.
  • Kazimierz Kumaniecki: Słownik łacińsko-polski. Warszawa: PWN, 1975, s. 546.
  • Andrzej Kołodziejczyk, Paweł Koperski: Bezkręgowce słodkowodne Polski: klucz do oznaczania oraz podstawy biologii i ekologii makrofauny. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2000, s. 249. ISBN 83-235-0192-0.

Linki zewnętrzne edytuj

  • Valvatidae w AnimalBase Animal Base, dostęp: 26 maja 2014.
  • Valvatidae w bazie NCBI dostęp: 25 maja 2014.
  • Haszprunar G. 2014. A nomenclator of extant and fossil taxa of the Valvatidae (Gastropoda, Ectobranchia). „ZooKeys” 377: 1–172. pdf.