Zbigniew Dymmek
Zbigniew Dymmek (ur. 29 marca 1896 w Warszawie, zm. 20 kwietnia 1948 w Katowicach) − polski pianista, kompozytor, dyrygent i pedagog.
 Zbigniew Dymmek | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Życiorys edytuj
Kształcenie muzyczne rozpoczął w Piotrogrodzie w konserwatorium Carskiego Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego, kontynuował w warszawskim Instytucie Muzycznym pod kierunkiem Aleksandra Michałowskiego i Henryka Melcera (fortepian), Romana Statkowskiego (kompozycja) i Emila Młynarskiego (dyrygentura, dyplom w 1921). W latach 1921–1922 przebywał w Lipsku, kształcąc się w zakresie kompozycji u Paula Graenera. Jako dyrygent był przez pewien czas asystentem Arturo Toscaniniego w mediolańskiej La Scali. 1925–1927 był dyrygentem Opery Poznańskiej.
W latach 1928–1938 prowadził swoją klasę fortepianu w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie, a także klasy dyrygentury (1930-1933) oraz orkiestrę uczniowską (1927–1938). W tym samym czasie działał także w Śląskim Konserwatorium Muzycznym, gdzie przez trzy lata wykładał także po wojnie.
Wśród jego uczniów znaleźli się m.in. Maria Bilińska-Riegerowa, Mieczysław Drobner, Wacław Geiger, Adam Kaczyński i Adam Rieger.
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Przybylski, Z dziejów nauczania muzyki w Krakowie od średniowiecza do czasów współczesnych, Kraków: „Musica Iagellonica”, 1994, ISBN 83-7099-006-1, OCLC 169875834.
- Leksykon polskich muzyków pedagogów urodzonych po 31 grudnia 1870 roku, red. Katarzyna Janczewska-Sołomko. Oficyna Wydawnicza Impuls 2008. ISBN 978-83-7308-538-1.