Zbigniew Grubowski
Zbigniew Wojciech Grubowski, ps. Andrzej Chudy (ur. 8 marca 1927, zm. 24 września 1944 w Warszawie) – harcerz, żołnierz Szarych Szeregów i Armii Krajowej, powstaniec warszawski.
 strzelec
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1939–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Był synem Józefa Grubowskiego, majora Wojska Polskiego, żołnierza Armii Krajowej i Marii z domu Nadolskiej. Uczył się w Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie[1].
W czasie wojny działał w konspiracji, od 1943 r. w Oddziale Dywersji Bojowej Obwodu Żoliborz, określonym kryptonimami „Kedyw 17” i „DB 17". Następnie w 9 kompanii dywersyjnej. W trakcie działań dywersyjnych brał udział w przerzucie broni, akcjach bojowych i odwetowych[2].
II Obwód „Żywiciel” (Żoliborz) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej – Zgrupowanie Żniwiarz – pluton 226[3]
W czasie powstania warszawskiego przeszedł szlak bojowy obejmujący m.in. akcje na Żoliborzu, kolonii robotniczej Bielany, ulicy Kleczewskiej, Słowackiego, Centralna Szkoła Pożarnicza, przejęcie niemieckiego samochodu ciężarowego, w którym było 4000 granatów, atak na Dworzec Gdański, ul. Mickiewicza, zdobycie i utrzymanie budynków Opla[4].
Poległ 24.09.1944 podczas walki na terenie zakładów Opel Werke (róg Słowackiego i Włościańskiej)[5]. Spoczywa w kwaterze żołnierzy batalionu Żywiciel na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Został odznaczony Krzyżem Walecznych.
Przypisy edytuj
- ↑ Witold Kozłowski. Wspomnienie Zbigniew Grubowski. „Gazeta Stołeczna”. nr 43, s. 13, 2004-02-20. Warszawa.
- ↑ Jan Rocki: Dziewiąta dywersyjna. MON, 1973.
- ↑ Muzeum Powstania Warszawskiego: Biogram.
- ↑ Julian Eugeniusz Kulski: Umierając, żyjemy. Warszawa: Czytelnik, 1984.
- ↑ Janusz Prażmo: Archiwum Historii Mówionej. Muzeum Powstania Warszawskiego.