Zbigniew Nowakowski (sportowiec)
Zbigniew Nowakowski (ur. 14 maja 1914, zm. przed 30 sierpnia[1] 1968) – polski siatkarz, koszykarz, trener siatkarski, olimpijczyk z Belina.
| Data urodzenia |
14 maja 1914 |
|---|---|
| Data śmierci |
1968 |
| Obywatelstwo |
Życiorys
edytujSportem zainteresował się podczas nauki gimnazjalnej. W 1932 został członkiem klubu AZS Warszawa. Uprawiał siatkówkę, koszykówkę i piłkę nożną. W latach 1934 i 1935 zdobył z zespołem AZS mistrzostwo, a w latach 1937 i 1938 mistrzostwo Polski w siatkówce. Był jednym z najlepszych polskich siatkarzy. W 1934 został powołany do reprezentacji na pierwszy w historii mecz reprezentacji siatkarzy. Rywalem była zagraniczna Polonia.
W latach 1935 i 1937 zdobył akademickie wicemistrzostwo świata w koszykówce. Rozegrał 4 mecze w barwach drużyny narodowej. Na igrzyskach olimpijskich w Berlinie był zawodnikiem rezerwowym koszykarskiej reprezentacji Polski. W latach okupacji hitlerowskiej przebywał w Warszawie. Uczestniczył w podziemnym życiu sportowym. W 1941, 1942 i 1943 roku z zespołem AZS Warszawa zdobył mistrzostwo Warszawy w siatkówce. Po zakończeniu wojny włączył się w odbudowę sekcji sportowych AZS. Do 1949 roku czynnie uprawiał koszykówkę i siatkówkę. Działał także jako trener siatkarski. Był działaczem zarządu głównego AZS. Zginął w wypadku samochodowym. 30 sierpnia 1968 roku pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Zbigniew Nowakowski [hasło w wyszukiwarce cmentarnej] [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2022-12-09], Baza internetowa Cmentarza Bródnowskiego podaje datę pogrzebu.
Bibliografia
edytuj- Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 455–456. ISBN 978-83-64864-22-3.