Zbigniew Szura
Zbigniew Szura (ur. 9 listopada 1952 w Ławnicy) – generał brygady Wojska Polskiego w stanie spoczynku, były zastępca dowódcy 2 Korpusu Zmechanizowanego.
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
• WSOWP |
| Stanowiska |
• dowódca plcz |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys edytuj
Zbigniew Szura urodził się 9 listopada 1952 w Ławnicy, pow. mielecki. Absolwent Technikum Elektrycznego w Mielcu. We wrześniu 1972 rozpoczął studia w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Pancernych w Poznaniu, które ukończył w sierpniu 1976 i został promowany na podporucznika. Służbę zawodową rozpoczął jako dowódca plutonu czołgów w 73 Pułku Czołgów w Gubinie z 5 Dywizji Pancernej. Od roku 1980 do 1982 dowódca kompanii czołgów w tym pułku[1].
W 1982 został skierowany na studia w Akademii Sztabu Generalnego WP, po ukończeniu których został w 1985 wyznaczony na stanowisko starszego asystenta na Wydziale Wojsk Lądowych Akademii Sztabu Generalnego. Następnie objął funkcję starszego oficera wydziału rozpoznawczego sztabu 5 Dywizji Pancernej. W latach 1986–1988 był szefem sztabu – zastępca dowódcy 27 Pułku Czołgów w Gubinie z 5 Dywizji Pancernej. W 1989 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 13 Pułku Zmechanizowanego w Kożuchowie z 5 Dywizji Pancernej. Dowodzony przez niego pułk zdobył miano przodującego oddziału Wojska Polskiego. W latach 1991–1994 był szefem sztabu – zastępca dowódcy 11 Dywizji Zmechanizowanej w Żaganiu[2].
W 1994 awansowany na stopień pułkownika. W tym samym roku został skierowany na Podyplomowe Studia Operacyjne–Strategiczne w Akademii Obrony Narodowej, po ukończeniu których ponownie kierował sztabem 11 Dywizji Kawalerii Pancernej[a][4]. W 1996 objął funkcję szefa oddziału operacyjnego w sztabie Śląskiego Okręgu Wojskowego. W latach 1997–2001 piastował stanowisko dowódcy 4 Dywizji Zmechanizowanej w Krośnie Odrzańskim[5]. Dowodzona przez niego dywizja zdobyła miano przodującego związku taktycznego Wojska Polskiego i uzyskała Znak Honorowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej[5].
15 sierpnia 2000 podczas uroczystości z okazji Święta Wojska Polskiego na dziedzińcu Belwederu został awansowany na stopień generała brygady. Akt mianowania odebrał z rąk prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego[6]. W latach 2001–2005 był zastępcą dowódcy 2 Korpusu Zmechanizowanego w Krakowie[7]. W 2006 uczestniczył jako słuchacz w kursach specjalistycznych przygotowujących do objęcia obowiązków zastępcy dowódcy Korpusu Sił Szybkiego Reagowania NATO w Stambule. W okresie tym pełnił także funkcje społeczne, m.in. był dyrektorem Biura Organizacyjnego Międzynarodowego Festiwalu Orkiestr Wojskowych w Krakowie[8], uczestniczył w 2002 w zabezpieczeniu wizyty Jana Pawła II w Krakowie[9].
22 stycznia 2008 został pożegnany przez ministra obrony narodowej Bogdana Klicha[b]. W latach 2009–2014 był prezesem Lubuskiego Zarządu Wojewódzkiego Związku Żołnierzy Wojska Polskiego w Zielonej Górze[9][11]. Przewodniczący Lubuskiej Rady Kombatantów, Osób Represjonowanych i Stowarzyszeń Patriotycznych do 2017, od 9 grudnia 2019 przewodniczący Lubuskiej Rady Pamięci[12][13]. Autor książki „Autobiografia bez patosu”[14]. Prezes Zarządu Federacji Polskich Pancerniaków przy Centrum Tradycji Polskich Wojsk Pancernych w Żaganiu[5][15].
Awanse[2] edytuj
- podporucznik – 1976
- porucznik – 1979
- kapitan – 1982
- major – 1987
- podpułkownik – 1991
- pułkownik – 1994
- generał brygady – 2000
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia edytuj
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[9]
- Złoty Krzyż Zasługi[5]
- Srebrny Krzyż Zasługi[9]
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”[9]
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”[9]
- tytuł „Przodujący Oddział” w Siłach Zbrojnych RP[5]
- tytuł „Przodujący Związek Taktyczny” w Siłach Zbrojnych RP[5]
- Znak Honorowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej[5]
- Odznaka pamiątkowa 11 Dywizji Zmechanizowanej ex officio
- Odznaka pamiątkowa 4 Dywizji Zmechanizowanej ex officio
- Medal Za zasługi dla ŚOW
- Odznaka pamiątkowa 2 Korpusu Zmechanizowanego ex officio
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 292.
- ↑ a b Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 292-293.
- ↑ 11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego [online], Wojsko-Polskie.pl [dostęp 2021-02-15] (pol.).
- ↑ 11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej. Tradycje [online], wojsko-polskie.pl [dostęp 2021-02-15] (pol.).
- ↑ a b c d e f g Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 293.
- ↑ Nominacje generalskie z okazji dnia Wojska Polskiego. prezydent.pl, 2000-08-15. [dostęp 2021-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-14)].
- ↑ Kto obroni armię przed PiS?. tygodnikprzeglad.pl, 2007-05-06. [dostęp 2021-02-15].
- ↑ XIV Międzynarodowy Festiwal Orkiestr Wojskowych. mon.gov.pl, 2004-06-21. [dostęp 2021-02-15].
- ↑ a b c d e f Gen. bryg. Zbigniew Szura - Federat Polskich Pancerniaków. www.zzwp13pz.pl, 2020-12-06. [dostęp 2021-02-15].
- ↑ Krzysztof Komorowski [red.]: Kronika Wojska Polskiego 2008. s. 34-35.
- ↑ Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej 2010 ↓, s. 450.
- ↑ Lubuskie będzie miało Radę Pamięci. lubuskie.pl, 2020-08-27. [dostęp 2021-02-15].
- ↑ Powołano Lubuską Radę Pamięci. lubuskie.pl, 2019-12-09. [dostęp 2021-02-15].
- ↑ Autobiografia bez patosu. muzeum-lubin.pl, 2020-10-09. [dostęp 2021-02-15].
- ↑ Obchody 25. rocznicy śmierci gen. Stanisława Maczka. wojsko-polskie.pl, 2019-12-11. [dostęp 2021-02-15].
Bibliografia edytuj
- Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.
- Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2008. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej – Wojskowe Biuro Badań Historycznych, 2009. ISSN 1734-2317.
- Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, Gubińskie Towarzystwo Kultury: Kalendarium Gubina 1945–2009. Zielona Góra: Gubin Urząd Miejski [Drukarnia Aprint], 2010, s. 450. ISBN 978-83-927655-6-1.