Wikipedia

Zbrodnia i kara (film 1970)

Zbrodnia i kara (ros. Преступление и наказание, Priestuplenije i nakazanije) – składający się z dwóch części dramat filmowy produkcji ZSRR z 1970 roku, oparty na powieści Fiodora Dostojewskiego pod tym samym tytułem.

Zbrodnia i kara
Преступление и наказание
Gatunek

dramat

Rok produkcji

1970

Data premiery

21 września 1970
listopad 1970[1] (Polska)

Kraj produkcji

ZSRR

Język

rosyjski

Czas trwania

221 min

Reżyseria

Lew Kulidżanow

Scenariusz

Nikołaj Figurowski na motywach powieści Fiodora Dostojewskiego

Główne role

Gieorgij Taratorkin
Innokientij Smoktunowski

Muzyka

Michaił Żiw

Zdjęcia

Wiaczesław Szumski

Wytwórnia

Gorky Film Studio

Opis fabuły edytuj

Dwudziestotrzyletni były student prawa, Rodion Raskolnikow, uważa, iż jest ponad prawem - wymyślił on teorię, w myśl której pewni ludzie mają prawo zabijać, by osiągnąć swoje cele. Doprowadza go to do zabójstwa starej lichwiarki Alony Iwanowny (której był klientem) oraz przypadkowego świadka, jej siostry Lizawiety. Podwójne morderstwo doprowadza go do wyczerpania psychicznego, którego objawami są między innymi gorączka, majaczenie i "wybuchowy" nastrój. Przykuwa to uwagę sędziego śledczego Porfirego Pietrowicza podczas rutynowej wizyty Raskolnikowa na policji, co wzmaga w śledczym przekonanie, że to właśnie Raskolnikow jest sprawcą. Tymczasem do Petersburga przyjeżdżają matka i siostra Raskolnikowa. Ta ostatnia chce wyjść za Piotra Łużyna, ale Raskolnikow powoduje zerwanie zaręczyn. Poznaje również Sonię, młodą prostytutkę. Jest ona córką zmarłego nagle urzędnika-alkoholika, Marmieładowa, na pogrzeb którego Raskolnikow dał jego żonie swoje ostatnie pieniądze. Uwagę Raskolnikowa przykuwa charakter Sonii, wskutek czego postanawia się przyznać jej do zbrodni. Sonia twierdzi, że Raskolnikow powinien przyznać się policji do morderstwa, a ona pojedzie za nim na Syberię. Nieoczekiwanie podobne zalecenie wydaje sędzia śledczy Porfiry, twierdząc, iż Raskolnikow, przyznając się, otrzyma łagodną karę (w tym czasie kłamliwie oskarżał siebie o zabójstwo sekciarz Mikołka). Po wahaniach i próbach usprawiedliwienia siebie Raskolnikow decyduje przyznać się do winy.

Obsada edytuj

Wersja polska edytuj

Obsada:

i inni

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Idziemy do kina. „Film”. 44, s. 15, 1970-11-01. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe. 

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zbrodnia_i_kara_(film_1970)&oldid=66043671”