Zdzisław Masełko (ur. 5 czerwca 1922 we Lwowie, zm. 13 czerwca 2006 w Berlinie[1]) – polski hokeista grający na pozycji napastnika (prawoskrzydłowego), reprezentant kraju, trener, selekcjoner reprezentacji Polski w latach 1966–1969, oficer straży pożarnej w Bytomiu[2].

Zdzisław Masełko
Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1922
Lwów, Polska

Data i miejsce śmierci

13 czerwca 2006
Berlin, Niemcy

Obywatelstwo

Polska

Wzrost

168 cm

Pozycja

napastnik (prawoskrzydłowy)

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1940–1941 Lokomotiw Lwów
1946–1951 Polonia Bytom
1951–1957 Legia Warszawa
1957–1959 Piast Cieszyn
1959–1960 Polonia Bytom
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1951–1953  Polska 9 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1957–1959 Piast Cieszyn (grający trener)
1960–1961 Górnik Katowice
1961–1972 Polonia Bydgoszcz
1964–1965 Polska (asystent)
1966–1969 Polska
1972–1974 Polska U-19
1975–1976 Cracovia
1976–1980 Polonia Bydgoszcz
1982–1983 BKS Bydgoszcz
1987–1988 Polonia Bydgoszcz

Kariera edytuj

Zdzisław Masełko karierę rozpoczął w 1940 roku w Lokomotiwie Lwów, w której występował do 1941 roku. Karierę wznowił tuż po zakończeniu II wojny światowej, w 1946 roku w Polonii Bytom, w której występował do 1951 roku.

Następnie w latach 1951–1957 był zawodnikiem Legii Warszawa, w której szybki i dobrze wyszkolony technicznie zawodnik tworzył tercet ataku wraz z Mieczysławem Palusem i Marianem Jeżakiem, 6-krotnie zdobywał mistrzostwo Polski (1952, 1953 – najlepszy strzelec drużyny wraz z Marianem Jeżakiem (po 15)[3], 1954 – najlepszy strzelec drużyny wraz z Maksymilianem Więckiem (po 27)[3], 1955, 1956, 1957).

Potem wraz z kolegą z drużyny – Zdzisławem Trojanowskim przeszedł do bieniaminka ekstraligiPiasta Cieszyn, w której występował do 1959 roku, będąc także grającym trenerem drużyny, którą prowadził wraz z Bronisławem Hutą[4]. Następnie w sezonie 1959/1960 ponownie występował w II lidze w Polonii Bytom, w której po zakończeniu sezonu w wieku 37 lat zakończył sportową karierę.

Kariera reprezentacyjna edytuj

Zdzisław Masełko w reprezentacji Polski w latach 1951–1953 rozegrał 9 meczów, w których strzelił 2 gole. Zadebiutował w niej 28 stycznia 1951 roku w Berlinie Wschodnim w wygranym 3:8 meczu towarzyskim z reprezentacją NRD. W 1952 roku był blisko wyjazdu z drużyną na igrzyska olimpijskie 1952 do Oslo, jednak kontuzja wykluczyła go z udziału w tym turnieju[2].

Kariera trenerska edytuj

Zdzisław Masełko jeszcze w trakcie kariery sportowej rozpoczął karierę trenerską. W latach 1963/1964 został grającym trenerem Piasta Cieszyn. W sezonie 1960/1961 był trenerem Górnika Katowice, z którym zdobył wicemistrzostwo Polski. W latach 1961–1972 trenował Polonię Bydgoszcz, z którą dwukrotnie sięgnął po brązowy medal mistrzostw Polski (1964, 1965).

Pracę w klubie łączył jednocześnie z pracą w reprezentacji Polski, w której w latach 1964–1965 był asystentem Mariana Jeżaka, a w latach 1966–1965 był głównym selekcjonerem Biało-Czerwonych, którą prowadził na trzech turniejach o mistrzostwo świata (1966 – 8. miejsce (spadek), 1967 – brak awansu mimo zwycięstwa w Grupie B z powodu pomniejszenia Grupy A na turniej 1969, co było jedną z przyczyn rezygnacji z udziału Biało-Czerwonych na igrzyskach olimpijskich 1968 w Grenoble[5], 1969 – 2. miejsce w Grupie B). Potem trenował w latach 1972–1974 reprezentację Polski U-19, którą prowadził na dwóch turniejach o mistrzostwo Europy juniorów (1973 – awans do Grupy A, 1974 – 5. miejsce)

W sezonie 1975/1976 prowadził II ligową Cracovię (3. miejsce w Grupie Południowej), po czym wrócił do Bydgoszczy, gdzie w latach 1976–1980 ponownie prowadził Polonię Bydgoszcz, w sezonie 1982/1983 BKS Bydgoszcz (8. miejsce w lidze) oraz w sezonie 1987/1988 po raz trzeci, tym razem II ligową Polonię Bydgoszcz (2. miejsce w lidze), po czym zakończył karierę trenerską.

Sukcesy edytuj

Zawodnicze edytuj

Legia Warszawa

Trenerskie edytuj

Górnik Katowice
Polonia Bydgoszcz

Odznaczenia edytuj

Życie prywatne edytuj

Zdzisław Masełko miał żonę, syna oraz wnuki[6]. Pasjonował się starymi samochodami[2]. W 1987 roku wyjechał do Berlina, gdzie zamieszkał na stałe oraz zmarł 13 czerwca 2006 roku w wieku 84 lat.

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj