Zdzisław Mrożewski
polski aktor
Zdzisław Mrożewski (ur. 21 maja 1909 we Włocławku, zm. 5 lipca 2002 w Warszawie)[1] – polski aktor teatralny i filmowy.
 Zdzisław Mrożewski w latach 60. | |
| Data i miejsce urodzenia |
21 maja 1909 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 lipca 2002 |
| Zawód | |
| Lata aktywności |
1932–1989 |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys edytuj
W filmie debiutował przed II wojną światową. Najbardziej znany z roli prezydenta Gabriela Narutowicza w filmie Jerzego Kawalerowicza Śmierć prezydenta. Jako aktor teatralny występował w Starym Teatrze i Teatrze Słowackiego w Krakowie oraz w Teatrze Polskim, Teatrze Narodowym i Teatrze Współczesnym w Warszawie, a także w Teatrze Nowym w Łodzi. Wykładał w krakowskiej PWST i warszawskiej Akademii Teatralnej. Od 1932 był członkiem ZASP.
Został pochowany na cmentarzu Komunalnym we Włocławku (sektor 21-3-95)[2].
.jpg)
Filmografia edytuj
- 1932 Ułani, ułani, chłopcy malowani
- 1950 Warszawska premiera – hrabia Alfred
- 1954 Niedaleko Warszawy – inżynier Przewłocki
- 1955 Podhale w ogniu – szlachcic Gadra
- 1958 Pożegnania – ojciec Pawła
- 1960 Rok pierwszy – dziedzic Wołoka
- 1960 Rzeczywistość – Wojewoda
- 1961 Drugi człowiek – docent Maczewski
- 1961 Dziś w nocy umrze miasto – profesor
- 1961 Świadectwo urodzenia – doktor Orzechowski "Kropla krwi"
- 1962 Głos z tamtego świata – profesor Choberski, ojciec Urszuli
- 1962 Pevnost na Rýně – generał Gordon
- 1965 Głos ma prokurator – obrońca
- 1967 Westerplatte – pułkownik Wincenty Sobociński
- 1967 Zbrodnia lorda Artura Savile'a – Lord Merton, ojciec Sybilli
- 1967–1968 Stawka większa niż życie (serial telewizyjny) – pułkownik Kraft (odc. 9 Genialny plan pułkownika Krafta)
- 1969 Czerwone i złote – Jan Nepomucen Pożarski
- 1970 Dzięcioł – mecenas Tylski
- 1970 Wakacje z duchami – profesor
- 1971 Bolesław Śmiały – kanclerz Radosz
- 1971 Egzamin – profesor Uniwersytetu Warszawskiego
- 1971 Epilog norymberski – David Maxwell Fyfe, prokurator brytyjski
- 1973 Chłopcy – Pożarski
- 1973 Wielka miłość Balzaka – Wacław Hański, mąż Eweliny
- 1975 Dzieje grzechu – Pobratyński, ojciec Ewy
- 1975 Noce i dnie – Leon Woynarowski, właściciel Pamiętowa
- 1976 Honor dziecka – generał Honorat Koszel
- 1976 Zofia – Władysław
- 1977 Granica – Walerian Ziembiewicz, ojciec Zenona
- 1977 Sprawa Gorgonowej – prezes Gąsiorowski
- 1977 Śmierć prezydenta – Gabriel Narutowicz
- 1979 Doktor Murek – mecenas Boczarski
- 1980 Polonia Restituta – Arthur Balfour, minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii
- 1980 Natalia
- 1982 Polonia Restituta – Arthur Balfour, minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii
- 1982 Cienie
- 1984 111 dni letargu – więzień, profesor medycyny
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1999),
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1988),
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)[3],
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (28 stycznia 1955)[4],
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1978).
Nagrody edytuj
1952: Nagroda państwowa III stopnia[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Zdzisław Mrożewski w bazie filmpolski.pl [dostęp 2011-07-30]
- ↑ GROBONET 2.5 – wyszukiwarka osób pochowanych – Cmentarze Komunalne [online], grobonet.spolkabaza.pl [dostęp 2020-05-21].
- ↑ 19 lipca 1954 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki” M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1458
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 na wniosek Ministra Kultury i Sztuki, s. 1655.
- ↑ Dziennik Polski, rok VIII, nr 176, (2639), s. 3
Linki zewnętrzne edytuj
- Zdzisław Mrożewski w bazie Filmweb
- Zdzisław Mrożewski w bazie filmpolski.pl
- Zdzisław Mrożewski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09].
- Zdzisław Mrożewski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Kontrola autorytatywna (osoba):
Identyfikatory zewnętrzne: