Zdzisław Nasierowski
Zdzisław Jan Nasierowski (ur. 1 listopada 1920 w Warszawie, zm. 8 listopada 1997 tamże) – polski chemik, uczestnik powstania warszawskiego, odznaczony medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
| Data i miejsce urodzenia |
1 listopada 1920 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 listopada 1997 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
chemik |
| Narodowość |
polska |
| Rodzice | |
| Małżeństwo |
Wanda |
| Dzieci |
Jan |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Syn Leona Nasierowskiego i Janiny z Mikoszewskich[1]. Przed wojną mieszkał wraz z rodzicami w Warszawie przy ul. Kaliskiej 9. W budynku mieściło się także przedsiębiorstwo farmaceutyczne Leona. W czasie okupacji Nasierowscy pomagali żydowskiej rodzinie Drążków[2].
Samuel Drążek posiadał pracownię kuśnierską, z którego usług korzystała Janina Nasierowska od 1934. Drążkowie mieszkali na ul. Dzielnej. W październiku 1940 ich mieszkanie zostało włączone do getta. Nasierowscy przekazywali Drążkom lekarstwa i pożywienie w budynku sądów na Lesznie. W maju 1941 Samuelowi i Matli Drążkom urodziła się córka Shulamit. Dzięki zorganizowanym przez Nasierowskich dokumentom Samuel otrzymał kenkartę na dane Stefana Jakubowskiego, Matla – Marii Zawadzkiej, a Shulamit – Elżbiety Koreckiej. Pod koniec maja 1942 Nasierowscy wywieźli Shulamit na stronę aryjską, przewożąc ją wraz z artykułami biurowymi zamówionymi u zaprzyjaźnionej firmy znajdującej się na terenie getta. Ostatecznie trafiła do rodziny Stołłychwo w Pruszkowie. Dziewczynka została przedstawiona jako nieślubne dziecko Zdzisława, który miał ją utrzymywać. Pod koniec 1941, podczas ostatniego spotkania z Drążkami na terenie sądów, Nasierowscy przekazali im numerki do szatni, gdzie zostawili dla nich dwa płaszcze. Samuel i Matla odebrali płaszcze i wyszli na ul. Ogrodową, już po „stronie aryjskiej”. Zamieszkali w willi w Józefowie, specjalnie w tym celu wynajętej, wyremontowanej i wyposażonej przez Nasierowskich. Nasierowskich dwukrotnie szantażowano z racji ukrywania Shulamit. Jednakże dzięki kontaktom Leona w Kripo, szantażyści zostali znalezieni i ukarani[2].
Podczas powstania warszawskiego, w którym Nasierowscy brali czynny udział, kamienica na Kaliskiej była redutą obronną Armii Krajowej i została całkowicie zniszczona. Leon został wywieziony do Auschwitz, zaś Janina do Vöhrenbach na roboty przymusowe. Po wojnie wrócili do Józefowa, gdzie spotkali się z Drążkami i Zdzisławem, któremu udało się uniknąć wywózki[2]. Drążkowie wyemigrowali w 1946 do Belgii, a w 1952 osiedli w Montrealu. Utrzymywali kontakt z Nasierowskimi[2].
W 1993 rodzina Nasierowskich została odznaczona medalem Sprawiedliwych wśród Narodów Świata[3].
Z żoną Wandą miał syna Jana[2]. Wraz z rodzicami spoczywa we wspólnym grobie na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 66-5-25)[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Leon Nasierowski [online] [dostęp 2019-11-07] (pol.).
- ↑ a b c d e Zuzanna Benesz, Historia pomocy - Rodzina Nasierowskich [online], sprawiedliwi.org.pl [dostęp 2019-11-07].
- ↑ Righteous Among the Nations Honored by Yad Vashem by 1 January 2019. Poland [online], yadvashem.org, 2019, s. 67 [dostęp 2019-11-07].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: LEON NASIEROWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-07].