Zelig
Zelig – komedia filmowa w konwencji mockumentary z 1983 roku w reżyserii Woody`ego Allena. W rolach głównych wystąpili sam reżyser oraz jego ówczesna partnerka życiowa Mia Farrow.
| |
| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery |
15 lipca 1983 |
| Kraj produkcji | |
| Język |
angielski |
| Czas trwania |
79 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Kostiumy | |
| Montaż | |
| Produkcja | |
| Wytwórnia | |
Opis fabuły edytuj
Obraz stylizowany jest na film dokumentalny, opowiadający o losach niezwykłego człowieka żyjącego w latach 20. XX wieku w Nowym Jorku. Leonard Zelig cierpiał na niezbadaną wcześniej chorobę psychiczną. Przebywając w otoczeniu określonej grupy osób (np. lekarzy, Greków, czarnych), niemal automatycznie przyjmował charakterystyczny dla tej grupy sposób zachowania, a dodatkowo upodabniał się do swoich towarzyszy fizycznie. Trafia do kliniki psychiatrycznej na Manhattanie, gdzie zajmuje się nim młoda i ambitna lekarka, dr Fletcher.
Chcąc upodobnić film do dokumentu, ograniczono dialogi postaci (historię opowiada narrator) i w większości scen zastosowano czarno-białą taśmę. Kolorowe są jedynie ujęcia bohaterów i ich bliskich, dziś już ludzi w podeszłym wieku, którzy dzielą się swoimi wspomnieniami z tamtych czasów. Aby jeszcze bardziej uprawdopodobnić opowiadaną historię, w roli ekspertów wystąpiło kilka autentycznych postaci ze środowiska amerykańskich intelektualistów, m.in. pisarka Susan Sontag czy laureat Literackiej Nagrody Nobla Saul Bellow.
Obsada edytuj
- Woody Allen – Leonard Zelig
- Mia Farrow – dr Eudora Fletcher
- Stephanie Farrow – Siostra Meryl
- John Buckwalter – dr Sindell
- Paul Nevens – dr Birski
- Sol Lomita – Martin Geist
- Jean Trowbridge – matka dr. Fletchera
- Erma Campbell – żona Zeliga
- Robert Berger – prawnik Zeliga
- John Rothman – Paul Deghuee
- Patrick Horgan – narrator (głos spoza kadru)
- Sherman Loud – Starszy Paul Deghuee
- George Hamlin – lekarz od eksperymentów z lekami
- Charles Denny – aktor-lekarz
- Kim Johnston Ulrich – piękna rywalka
Nagrody i nominacje edytuj
- Najlepsze zdjęcia – Gordon Willis (nominacja)
- Najlepsze kostiumy – Santo Loquasto (nominacja)
- Najlepsza komedia/musical (nominacja)
- Najlepszy aktor w komedii/musical – Woody Allen (nominacja)
- Najlepszy scenariusz oryginalny – Woody Allen (nominacja)
- Najlepsze zdjęcia – Gordon Willis (nominacja)
- Najlepsza charakteryzacja – Fern Buchner, John Caglione Jr. (nominacja)
- Najlepsze efekty specjalne – Gordon Willis, Joel Hynek, Stuart Robertson, Richard Greenberg (nominacja)
- Najlepszy montaż – Susan E. Morse (nominacja)
- Najlepsza reżyseria – Woody Allen (nominacja)
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Woody Allen, Stig Björkman: Woody według Allena. tł. Anita Piotrowska. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak”, 1998, seria: Autobiografie. ISBN 83-7006-662-3.