Zespół Swyera-Jamesa

Zespół Swyera-Jamesa (ang. Swyer-James syndrome, Swyer-James-Macleod's syndrome) – rzadka choroba płuc będąca powikłaniem obliteracyjnego zapalenia oskrzelików. Zajęte płuco lub jego część nieprawidłowo się rozwija, radiologicznie stwierdza się jednostronne zwiększenie przejrzystości płuca, wywołane zmniejszonym przepływem naczyniowym.

Obraz płuc w wirtualnej bronchografii u pacjenta z zespołem Swyera-Jamesa

Chorobę opisali w 1953 roku George C. W. James i Paul Robert Swyer^[1], a rok później, niezależnie od nich, angielski pulmonolog William Mathieson Macleod^[2]. W 1956 roku francuski lekarz Bret opisał podobne zmiany jako zespół Janusa (Le syndrome de Janus)^[3].

Przypisy edytuj

↑ Swyer PR, James GCW. A case of unilateral pulmonary emphysema. „Thorax”. 8, s. 133-136, 1953.
↑ Macleod WM. Abnormal transradiancy of one lung. „Thorax”. 9, s. 147-153, 1954.
↑ Bret J. Le syndrome de Janus. „Archives des maladies du coueur et des vaisseaux (Paris)”. 49, s. 468-472, 1956.

Linki zewnętrzne edytuj

Swyer-James Syndrome. eMedicine.
Swyer-James syndrome w bazie Who Named It (ang.)

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[1] Swyer PR, James GCW. A case of unilateral pulmonary emphysema. „Thorax”. 8, s. 133-136, 1953.

[2] Macleod WM. Abnormal transradiancy of one lung. „Thorax”. 9, s. 147-153, 1954.

[3] Bret J. Le syndrome de Janus. „Archives des maladies du coueur et des vaisseaux (Paris)”. 49, s. 468-472, 1956.

[1]

[2]

[3]