Zespół amotywacyjny

Zespół amotywacyjny (także zespół apatyczno-abuliczny, ang. amotivational syndrome) – zespół objawów, opisywany u osób przewlekle, od dłuższego czasu odurzających się marihuaną i innymi przetworami konopi. W skład tego zespołu wchodzą:

• osłabienie motywacji prowadzące do bierności i rezygnacji z działań zmierzających do realizacji wcześniej przyjętych celów i aspiracji życiowych (wyrazem tego może być m.in. osłabienie wyników w nauce, zaniedbywanie planów i obowiązków zawodowych)
• zawężenie zainteresowań do spraw związanych z korzystaniem z marihuany (np. zaniedbywanie własnego wyglądu i higieny, rezygnacja z hobby lub wycofywanie się z kontaktów z ludźmi, którzy nie korzystają z marihuany)
• osłabienie sprawności poznawczej (zwłaszcza pamięci krótkotrwałej)

Koncepcja zespołu amotywacyjnego powstała w 1968 roku, kiedy to Smith opublikował dwa studia przypadku. W tym samym czasie, niezależnie, dwóch innych badaczy opisało niemal identyczne zjawisko (McGloyhin i West, 1968; za:). Według nich, osoby które przez dłuższy okres odurzały się przetworami konopi miały doświadczać takich objawów jak: wycofanie, bierność i brak zorientowania na osiągnięcia.

Kontrowersje

Obecnie uważa się, że istnienie zespołu amotywacyjnego nie jest wystarczająco potwierdzone. Raport Światowej Organizacji Zdrowia podaje, że badania mające być dowodem przemawiającym za tą hipotezą miały liczne niedociągnięcia metodologiczne, w tym były zazwyczaj przeprowadzone na bardzo małych próbach.

Duncan (1987) w swoich badaniach porównywał dwie grupy - palaczy przetworów konopi (głównie haszyszu) i niepalących - pod względem zespołu amotywacyjnego. Podczas tych badań, nie stwierdzono żadnych, statycznie istotnych różnic pomiędzy grupami.