Zespół hipereozynofilowy
Zespół hipereozynofilowy (ang. hypereosinophilic syndrome, HES) – stan chorobowy charakteryzujący się przewlekle, znacznie podwyższoną we krwi obwodowej liczbą granulocytów kwasochłonnych (hipereozynofilia) (≥ 1500 eozynofili/mm³) przez okres przynajmniej 6 miesięcy bez wykrywalnej przyczyny i ze współistnieniem zmian w sercu, układzie nerwowym lub szpiku kostnym.
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 | |
|---|---|
Epidemiologia edytuj
Na HES chorują głównie mężczyźni (90%). W Stanach Zjednoczonych w latach 1971-1982 zanotowano 50 przypadków zespołu hipereozynofilowego[1].
Objawy edytuj
- objawy ogólne
- gorączka
- (nocne) poty
- przewlekłe zmęczenie
- brak apetytu
- spadek masy ciała
- zmiany skórne[2]
- eozynofilowe zapalenie tkanki łącznej
- uszkodzenie serca (zapalenie wsierdzia, kardiomiopatia[2], skrzepliny wewnątrzsercowe)
- uszkodzenie układu nerwowego (neuropatie[2], zmiany w mózgu i rdzeniu kręgowym)
- kaszel
- uszkodzenie płuc[2] (nacieki w płucach, zespół niewydolności oddechowej)
- zmiany w obrębie układu pokarmowego
- dolegliwości żołądkowo-jelitowe
- owrzodzenia błon śluzowych
- powiększenie wątroby i śledziony[2]
Leczenie edytuj
- prednizon[1]
- prednizon z hydroksymocznikiem
- interferon alfa
- imatinib
Przypisy edytuj
- ↑ a b Mark E Rothenberg: Treatment of Patients with the Hypereosinophilic Syndrome with Mepolizumab. [dostęp 2008-03-17].
- ↑ a b c d e Murray Longmore, Ian Wilkinson, Tom Turmezei, Chee Kay Cheung, Emma Smith: Oxford handbook of clinical medicine. Oxford: Oxford University Press, 2007. ISBN 0-19-856837-1.
