Zgromadzenie Narodowo-Ludowe
Zgromadzenie Narodowo-Ludowe (fr. Rassemblement national populaire, RNP) – francuska skrajnie prawicowa[1], faszystowska[1][2] i kolaboracyjna partia polityczna działające w latach 1941–1945.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Skrót |
RNP ( Rassemblement national populaire) |
| Lider | |
| Data założenia |
1941 |
| Data rozwiązania |
1945 |
| Ideologia polityczna | |
Zarys historyczny edytuj
Zgromadzenie Narodowo-Ludowe zostało utworzone 13 grudnia 1940 r. w Paryżu z inicjatywy Marcela Déata, b. działacz Francuskiej Partii Socjalistycznej. Połączyło ono różne głównie lewicowe grupy: neo-socjalistów i byłych socjalistów, syndykalistów, komunistycznych dysydentów, trockistów, kombatantów wojennych[potrzebny przypis]. RNP prowadziło politykę aktywnej kolaboracji, zwanej też "kolaboracjonizmem". Od początku silnie występowało przeciwko rządowi Vichy i marszałkowi Philippe Pétain’owi, oskarżając o intrygowanie przeciw Niemcom razem z Żydami, "międzynarodowymi masonami" i "finansjerą amerykańską", a podkreślając, że "miejsce Francji jest w Europie". Atakowano vichystowską rewolucję narodową (révolution nationale) za konserwatyzm i "ciasny" nacjonalizm oraz demaskowano bierną kolaborację, jako w istocie i w intencji antyniemiecką. Hasłem RNP było: Zintegrować się z Europą i przeprowadzić własną rewolucję. W polityce zagranicznej głoszono współpracę francusko-niemiecką oraz ekonomiczną, polityczną i duchową konstrukcję Europy, zaś w polityce wewnętrznej "oczyszczenie i ochronę rasy", w tym silny antysemityzm, oraz "ekonomię kierowaną" i "wyzwolenie proletariatu"[potrzebny przypis].
W lipcu 1941 r. M. Déat zaangażował się wraz z innymi przywódcami ugrupowań kolaboranckich w akcję tworzenia Legionu Ochotników Francuskich przeciw Bolszewizmowi (Légion des Volontaires Français contre Bolschevisme), przeznaczonego do walki przeciw Sowietom. 28 lutego 1943 r. RNP współtworzyło Front Rewolucyjno-Narodowy (Front Révolutionnaire National), którego sekretarzem generalnym został Henri Barbé, a do Komitetu Wykonawczego wszedł M. Déat. Za swój główny cel Front uznał zlikwidowanie niesprawiedliwości społecznej oraz przeprowadzenie francuskiej i ogólnoeuropejskiej rewolucji socjalistycznej przeciwko sprzymierzonym siłom bolszewizmu i wielkiego kapitału międzynarodowego[potrzebny przypis]. W marcu 1944 r. przywódca RNP został mianowany ministrem pracy i narodowej solidarności w rządzie Pierre’a Lavala. Młodzieżówką RNP było Jeunesse Nationale-Populaire, utworzone na pocz. 1941 r. z Rolandem Silly na czele. RNP miała także swoje bojówki.
Władze RNP edytuj
- Prezydent: Marcel Déat[potrzebny przypis]
- Sekretarz generalny: Georges Albertini (b. socjalista)[potrzebny przypis]
- Wiceprezydent (od stycznia 1943 r.): Maurice Levillain (neo-socjalista)[potrzebny przypis]
- Wiceprezydent (od stycznia 1943 r.): Michel Brille (b. demokrata)[potrzebny przypis]
- Henri Barbé (dysydent komunistyczny)[potrzebny przypis]
- René Benedetti (neo-socjalista)[potrzebny przypis]
- Francis Desphilippon (działacz kombatancki i b. socjalista)[potrzebny przypis]
- Georges Dumoulin (b. socjalista)[potrzebny przypis]
- Emile Favier (neo-socjalista)[potrzebny przypis]
- Jacques Guionnet (b. socjalista)[potrzebny przypis]
- Gabriel Lafaye (b. socjalista)[potrzebny przypis]
- Barthélémy Montagnon (b. socjalista)[potrzebny przypis]
- Georges Rivollet (działacz kombatancki)[potrzebny przypis]
- Roland Silly (b. socjalista i działacz związków zawodowych)[potrzebny przypis]
- Ludovic Zoretti (syndykalista i działacz związków zawodowych)[potrzebny przypis]
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Pierre-Philippe Lambert et Le Marec, Organisation Mouvements et unités de l'État français Vichy 1940-1944, Paris : Éditions Grancher, 1992.
- Pascal Ory, Les Collaborateurs 1940-1945. Paris : Le Seuil, 1976.
- Rémy Handourtzel et Cyril Buffet. La collaboration... à gauche aussi ». Paris : Éditions Perrin, 1989. ISBN 2-262-00631-8.
- Reinhold Brender, Marcel Déat und das Rassemblement National Populaire, Ed. Oldenbourg [Munich], [1992].