Zhao Gao

Zhao Gao (chiń. 趙高; zm. 207 p.n.e.) – chiński polityk, główny eunuch i kanclerz władców z dynastii Qin.

Wykorzystując swoją wysoką pozycję na dworze cesarskim, po śmierci Shi Huangdi zawiązał - wraz z Li Si i młodszym synem zmarłego, Huhai - spisek, którego celem było wyeliminowanie prawowitego następcy oraz generała Meng Tiana. Zmuszono ich do samobójstwa, posługując się sfałszowanymi dokumentami wystawionymi rzekomo przez Pierwszego Cesarza.

Po przewrocie na tronie - jako Er Shi Huangdi - zasiadł Huhai, zaś faktyczna władza przeszła w ręce Zhao Gao. Eunuch bardzo szybko spowodował usunięcie niedawnego sprzymierzeńca, ministra Li Si. Prześladował również niechętnych sobie członków domu panującego. W 207 p.n.e. obalił całkowicie od siebie zależnego władcę i doprowadził do jego samobójczej śmierci. Konsekwentnie dążąc do zwiększenia swoich wpływów spowodował przyjęcie przez następnego władcę, Ziyinga, jedynie tytułu królewskiego. Został przez niego zamordowany kilkadziesiąt dni później.

Bibliografia

• Witold Rodziński: Historia Chin. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydaw., 1992, s. 76-77. ISBN 83-04-03821-8.