Zofia z Goździkowa i Pleszowa
Zofia z Goździkowa i Pleszowa Szydłowiecka herbu Łabędź (ur. ok. 1440, zm. ok 1505, Szydłowiec) – córka Andrzeja z Goździkowa herbu Łabędź i Elżbiety z Pleszowa herbu Sulima.
 Miniatura autorstwa Stanisława Samostrzelnika | |
| |
| Rodzina |
Goździkowscy hebu Łabędź |
|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1440 |
| Data i miejsce śmierci |
ok. 1505 |
| Ojciec |
Andrzej z Goździkowa |
| Matka |
Elżbieta z Pleszowa |
| Mąż | |
| Dzieci |
Andrzej, Jan, Krzysztof, Piotr, Paweł, Anna, Mikołaj, Barbara, Marcin, Elżbieta, N.N Wolska |
| Rodzeństwo |
Andrzej, Piotr, Jan |
Życiorys edytuj
Około 1464 roku Zofia wyszła za owdowiałego podówczas ochmistrza królewskiego Stanisława Szydłowieckiego. Zofia Szydłowiecka urodziła dziewięcioro potomków: Krzysztofa, Piotra, Pawła, Annę, Mikołaja, Barbarę, Marcina, Elżbietę oraz nieznaną z imienia córkę.
W kilka lat po swoim ślubie zawarła ze swymi braćmi umowę co do utrzymania wuja i ciotki, na mocy której każde z rodzeństwa Zofii jak i ona sama zobowiązało się co najmniej na jeden rok wziąć pod opiekę i łożyć na ciotkę i wuja.
Zofia Szydłowiecka została zapamiętana jako kobieta głęboko wierząca i niezwykle hojna i pomocna dla ubogich ludzi, zwłaszcza swych bliskich, którym pożyczała pieniądze i dawała schronienie w swoich majątkach.
Zmarła około 1505 roku w Szydłowcu i została pochowana w farze św. Zygmunta przy mężu.
Bibliografia edytuj
- Kieszkowski, Jerzy: Kanclerz Krzysztof Szydłowiecki. Z dziejów kultury i sztuki zygmuntowskich czasów, Poznań 1912 st. 10 i 11.