Zygmunt Kostkiewicz
Zygmunt Kostkiewicz (ur. 1 kwietnia 1893 w Gostyninie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
| |
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 kwietnia 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
10 Pułk Strzelców Polskich |
| Stanowiska |
dowódca kompanii piechoty |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Michała i Antoniny z Maleńskich[1][2]. Absolwent szkoły handlowej w Petersburgu i szkoły oficerskiej w Moskwie. W latach 1915–1917 w armii rosyjskiej[3]. Od 1917 roku był dowódcą kompanii w 10 pułku strzelców I Korpusu Polskiego[3]. Od 1919 roku w Wojsku Polskim. Brał udział w odsieczy Lwowa w szeregach 30 pułku Strzelców Kaniowskich, następnie brał wdział w wojnie z bolszewikami[3]. Był trzykrotnie ranny.
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana, a jego oddziałem macierzystym był nadal 30 pułk Strzelców Kaniowskich[4]. W 1927 roku został przeniesiony do 49 pułku piechoty w Kołomyi na stanowisko dowódcy batalionu. 18 lutego 1928 roku awansował na majora. Od 1930 roku w 45 pułku piechoty w Równem na stanowisku dowódcy batalionu. W marcu 1932 roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku[3][5][6]. W 1939 roku na stanowisku II zastępcy dowódcy pułku[7]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 roku.
W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 roku w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej LW 023/3 z 9 kwietnia 1940 roku, poz. 93[8]. Po odkryciu masowych grobów katyńskich w 1943 roku znaleziono przy jego zwłokach dowód osobisty, książeczkę szczepień, medalik na złotym łańcuszku oraz Order Virtuti Militari.
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Awanse edytuj
podporucznik
porucznik
kapitan – zweryfikowany 3 maja 1922 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1031. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]
major – 18 lutego 1928 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 30. lokatą w korpusie oficerów piechoty
podpułkownik – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 roku
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2795[1]
- Krzyż Walecznych[10]
- Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)[11]
- Medal Niepodległości (9 listopada 1933)[12]
Upamiętnienie edytuj
„Dąb Pamięci” posadzony 24 kwietnia 2009 roku w ramach ogólnopolskiego programu „Katyń – Ocalić od zapomnienia” upamiętnia ppłk Zygmunta Kostkiewicza w Łasinie.
13 grudnia 2017 roku wojewoda mazowiecki Zdzisław Sipiera wydał zarządzenie zastępcze w sprawie zmiany dotychczasowej nazwy ulicy Władysława Figielskiego w Gostyninie na „Ppłk. Zygmunta Kostkiewicza”[13].
Zobacz edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 291.
- ↑ a b c d Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ a b Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 55.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 225.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 31, 575.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 602.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 146.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 43.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Dz.Urz. Woj. 2017 ↓, poz. 12010.
Bibliografia edytuj
- Kostkiewicz Zygmunt. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.64-5494 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-09-30].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego. Wojewoda Mazowiecki. [dostęp 2018-01-28].