Zygmunt Krudowski
Zygmunt Krudowski ps. „Zora” (ur. 5 kwietnia 1894 w Bochni, zm. 1939[1]) – legionista, podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
 ppłk Zygmunt Krudowski | |
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 kwietnia 1894 |
|---|---|
| Data śmierci |
1939 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1934 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
2 Pułk Piechoty, 4 Pułk Piechoty, DOGen. „Kielce”, Batalion Zapasowy 4 Pułku Piechoty Legionów, DOGen. „Pomorze”, Batalion Celny Nr 5, Batalion Zapasowy 61 Pułku Piechoty |
| Stanowiska |
komendant placu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 5 kwietnia 1894 roku w Bochni[2][3]. Był synem Jana, technika drogowego, i Marii z Brzózków oraz bratem Mariana i Stefana. W czasie kiedy był uczniem gimnazjum w Bochni wstąpił do Związku Strzeleckiego i ukończył niższy kurs oficerski. W roku 1913 rozpoczął studia pianistyczne w konserwatorium Krakowskiego Towarzystwa Muzycznego[1].
Po wybuchu I wojny światowej, 16 sierpnia 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich[1]. Był oficerem III batalionu 2 pułku piechoty, a następnie oficerem 4 pułku piechoty. 29 września 1914 awansował na chorążego, a 18 stycznia 1915 podporucznika.
Na początku 1920 roku pełnił służbę na stanowisku komendanta placu w Kielcach. 8 lutego 1920 roku został odkomenderowany do składu osobowego inspekcyjnego oficera sztabowego piechoty Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”[4]. 6 marca 1920 roku dowódca Okręgu Generalnego „Kielce” zezwolił mu na zwarcie związku małżeńskiego z Antoniną Rohmówną z Jarosławia. Pełnił wówczas służbę w batalionie zapasowym 4 pułku piechoty Legionów[5]. Antonina była siostrą pułkownika audytora Stanisława Rohma[6]. Zmarła 16 października 1973 roku[7]. 15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w piechocie, w „grupie byłych Legionów Polskich”. Wówczas pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Pomorze”, w rekrutowanym w Starogardzie 265 pułku piechoty. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w batalionie celnym Nr 5, pozostając w ewidencji 4 pułku piechoty Legionów[8].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 272. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. 22 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku komendanta Kadry Batalionu Zapasowego 61 pułku piechoty w Bydgoszczy[10][11]. W listopadzie 1924 roku został przeniesiony do 59 pułku piechoty wielkopolskiej w Inowrocławiu na stanowisko dowódcy I batalionu[12]. Następnie został przesunięty na stanowisko dowódcy III batalionu[13]. 23 stycznia 1928 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 4. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14][15]. 26 kwietnia 1928 roku został przeniesiony do 1 pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[16]. W 1932 roku został dowódcą tego pułku[17]. Na przełomie października i listopada 1931 ukończył dwutygodniowy kurs informacyjno-gazowy w Szkole Gazowej[18], a wiosną 1933 kurs kwalifikacyjny dla dowódców pułków w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. W marcu 1934 został zwolniony z zajmowanego stanowiska z pozostawieniem bez przynależności służbowej i równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V[19]. Z dniem 31 lipca 1934, w wieku 40 lat, został przeniesiony w stan spoczynku[20].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)[21]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie: po raz 1 i 2 w 1922[22])
- Złoty Krzyż Zasługi[1]
Upamiętnienie edytuj
Jego nazwisko zostało wymienione na tablicy pamiątkowej, umieszczonej w kościele św. Kazimierza w Nowym Sączu w 1988, honorującej dowódców 1 pułku Strzelców Podhalańskich[23].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Wykaz Legionistów ↓.
- ↑ Detale kartoteki personalno-odznaczeniowej: Zygmunt Krudowski Wojskowe Biuro Historyczne [dostęp 2021-11-06].
- ↑ Jednostka - Szukaj w Archiwach [online], szukajwarchiwach.gov.pl [dostęp 2021-12-16] (pol.).
- ↑ Dziennik Rozkazów Nr 8 Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce” z 8 lutego 1920 roku, pkt 4 Odkomenderowanie.
- ↑ Dziennik Rozkazów Nr 20 Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce” z 6 marca 1920 roku.
- ↑ Forum dyskusyjne Wielkopolskiego Towarzystwa Genealogicznego GNIAZDO. Informacja Krzysztofa Zgrzebnickiego.
- ↑ Baza nekrologów.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 31, 715.
- ↑ W 1924 zajmował 106. lokatę, za majorem Marianem Krudowskim, który został sklasyfikowany ze 105. lokatą w korpusie oficerów piechoty.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 544.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 299, 402.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 122 z 18 listopada 1924 roku, s. 681.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 266, 346.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 101, 167.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 21, 615.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 140.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 13 z 9 grudnia 1932 r., s. 407.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 6 z 23 marca 1932 r., s. 260.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 10 z 30 marca 1934 r.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 14 z 22 grudnia 1934 r.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 12, s. 371
- ↑ Nowy Sącz - tablica upamiętniająca dowódców 1 pułku Strzelców Podhalańskich. miejscapamiecinarodowej.pl. [dostęp 2015-04-02].
Bibliografia edytuj
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Zygmunt Krudowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-03-11].