Zygmunt Kurnatowski (1858–1936)
Zygmunt Ignacy Kurnatowski h. Łodzia (ur. 13 sierpnia 1858 w Pożarowie, zm. 7 października 1936 w Gościeszynie[1]) – polski ziemianin i działacz gospodarczy.
 herb Łodzia | |
| hrabia, szambelan | |
| Rodzina |
Kurnatowscy |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
13 sierpnia 1858 |
| Data i miejsce śmierci |
7 października 1936 |
| Ojciec |
Stanisław Kurnatowski h. Łodzia |
| Matka |
Eleonora hr. Potworowska h. Dębno |
| Żona |
Maria Seweryna Mielżyńska herbu Nowina |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w 13 sierpnia 1858 w Pożarowie, w rodzinie Stanisława Kurnatowskiego h. Łodzia (1823–1912) i Eleonory hr. Potworowskiej h. Dębno (1837–1897)[1]. Był bratem Marii (1857–1935), Edwarda (1860–1930), Franciszki (1862–1913), Anny (1865–1911) i Stanisława (1871–1965). Studiował prawo na uniwersytetach w Krakowie i Bonn. W 1891 objął majątek w Starej Przysiece. Po zawarciu związku małżeńskiego z Marią Mielżyńską osiadł w Gościeszynie, gdzie stworzył wzorowe gospodarstwo hodowlane, nasienne oraz leśne. Cesarz Wilhelm II nadał mu tytuł szambelana, a papież Leon XIII mianował go hrabią rzymskim. Wspierał materialnie powstańców wielkopolskich[2].
W Gościeszynie stworzył największą w Polsce międzywojennej szkółkę drzew leśnych i alejowych. Zmarł tamże i został pochowany w rodzinnej kaplicy[2].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi (12 kwietnia 1927)[3][1]
- Medal Niepodległości[1]
Życie prywatne edytuj
27 kwietnia 1892 ożenił się z hrabianką Marią Seweryną hr. Mielżyńską h. Nowina (1869–1925), córką hrabiego Józefa Mielżyńskiego (1824–1900). Mieli cztery córki i sześciu synów[1]. Ich synami byli m.in. Zygmunt Kurnatowski-Mielżyński i Andrzej Kurnatowski - ostatni właściciel majątków Kotowo i Woźniki.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Marek Jerzy Minakowski: Zygmunt Ignacy hr. (primog.) Kurnatowski z Kurnatowic h. Łodzia. [w:] Wielka Genealogia Minakowskiego [on-line]. sejm-wielki.pl, 2017-04-13. [dostęp 2017-04-13]. (pol.).
- ↑ a b Bogdan Kucharski: Powiat wolsztyński, Wydawnictwo WBP, Poznań 2001, s. 61, ISBN 83-85811-78-8.
- ↑ M.P. z 1927 r. nr 87, poz. 210 „za zasługi, położone na polu pracy filantropijno-społecznej”.