Zygmunt Okniński

polski historyk, mediewista

Zygmunt Okniński (ur. 20 lipca 1897, zm. 27 listopada 1973) – polski historyk, mediewista.

Grób Zygmunta Oknińskiego na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie

Życiorys edytuj

Absolwent gimnazjum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie, studia filozoficzne na UW w latach 1922-1927 pod kierunkiem Oskara Haleckiego uwieńczone doktoratem. Następnie wykładowca gimnazjum im. Jana Zamoyskiego, Szkole Mazowieckiej w Warszawie i pracownik naukowy Biblioteki Narodowej. Był zięciem Włodzimierza Hertza. Jest pochowany na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie[1].

Wybrane publikacje edytuj

  • Stefan Duszan, car Serbów i Greków, "Przegląd Powszechny" 49 (1932), nr 194, s. 288-311; nr 195, s. 96-118 (także osobna nadbitka: Kraków 1932, s. 48).
  • Jan Kantakuzen, cesarz wschodnio-rzymski [w:] Księga ku czci Oskara Haleckiego wydana w XXV-lecie jego pracy naukowej, Warszawa 1935, s. 157-184 (także osobna nadbitka: Warszawa 1936, s. 28).
  • O wspólnych tradycjach wojskowych polsko-jugosłowiańskich, "Studia i Materiały do Historii Wojskowości" 5 (1960), s. 165-183.

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Michał Kozłowski, Oskar Halecki i jego uczniowie. Wzajemne relacje po latach [w:] Oskar Halecki i jego wizja Europy, red. Małgorzata Dąbrowska, t. 3, Warszawa–Łódź: IPN 2014, s. 59.