(253) Mathilde
(253) Mathilde – mała planetoida z pasa głównego.
Planetoida Matylda widziana z sondy NEAR | |
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia |
12 listopada 1885 |
Numer kolejny |
253 |
Charakterystyka orbity (J2000) | |
Przynależność obiektu |
|
Półoś wielka |
2,6472 au |
Mimośród |
0,2652 |
Peryhelium |
1,9393 au |
Aphelium |
3,3513 au |
Okres obiegu wokół Słońca |
4 lata 111 dni 21 godzin |
Średnia prędkość |
17,98 km/s |
Inklinacja |
6,71° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica |
66 × 48 × 46 km |
Masa |
1,033 ⋅ 1017 kg |
Średnia gęstość |
1,3 g/cm3 |
Okres obrotu |
(17 d 9 h 30 m) h |
Albedo |
0,04 |
Jasność absolutna |
10,3m |
Typ spektralny | |
Średnia temperatura powierzchni |
~174 K |
Satelity naturalne |
brak |
Odkrycie edytuj
Planetoida została odkryta 12 listopada 1885 w Obserwatorium Uniwersyteckim w Wiedniu przez austriackiego astronoma Johanna Palisę. Nosi imię żony francuskiego astronoma Moritza Loewy’ego.
Orbita edytuj
Orbita (253) Mathilde jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 6,7°. Na jeden obieg wokół Słońca potrzebuje 4 lat i 112 dni, krążąc w średniej odległości 2,64 j.a. Średnia prędkość orbitalna wynosi ok. 17,98 km/s.
Właściwości fizyczne edytuj
(253) Mathilde ma nieregularny kształt, jej rozmiary to 66 × 48 × 46 km. Jej albedo jest niskie i wynosi 0,04, a jasność absolutna to 10,3m. Średnia temperatura na powierzchni sięga ok. 174 K. Zalicza się do planetoid typu C; na powierzchni występują związki węgla, dlatego też jest bardzo ciemna, zbudowana z takich samych materiałów co meteoryty z grupy chondrytów węglowych. Ciało to bardzo wolno obraca się wokół własnej osi, pełny obrót trwa 17 dni, 9 godzin i 30 minut.
Na powierzchni jest wiele małych kraterów oraz jeden – w porównaniu do wielkości samej planetoidy – ogromnych rozmiarów – o głębokości ok. 10 km. Uderzenia o sile, która spowodowała powstanie tego krateru, Mathilde z pewnością by nie przetrwała w jednym kawałku. Stąd wysnuwa się wniosek, że jest ona zlepkiem wielu okruchów skalnych utrzymywanych razem siłą przyciągania.
Badania bezpośrednie edytuj
27 czerwca 1997 roku sonda kosmiczna NEAR Shoemaker przeleciała w niewielkiej odległości od (253) Mathilde, wykonując szereg zdjęć. Jednak z powodu powolnego obrotu udało się zaobserwować tylko połowę powierzchni.
Lista tworów geologicznych edytuj
Ze względu na bardzo ciemną (ciemniejszą od węgla) powierzchnię, kraterom na Mathilde nadano nazwy pochodzące od regionów Ziemi, w których wydobywa się węgiel kamienny.
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- (253) Mathilde w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (253) Mathilde w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne edytuj
- Diagram orbity (253) Mathilde w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- Mathilde. [w:] Gazetteer of Planetary Nomenclature [on-line]. IAU, USGS, NASA. [dostęp 2016-03-19]. (ang.).