(334) Chicago
(334) Chicago – planetoida należąca do zewnętrznej części głównego pasa planetoid.
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia |
23 sierpnia 1892 |
Numer kolejny |
334 |
Charakterystyka orbity (J2000) | |
Przynależność obiektu |
Zewnętrzna część |
Półoś wielka |
3,8873 au |
Mimośród |
0,0246 |
Peryhelium |
3,7913 au |
Aphelium |
3,9834 au |
Okres obiegu wokół Słońca |
7 lat 240 dni 22 godziny |
Średnia prędkość |
15,09 km/s |
Inklinacja |
4,64° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica |
158,55 km |
Okres obrotu |
(7 h 21 min) h |
Albedo |
0,06 |
Jasność absolutna |
7,64m |
Typ spektralny |
Odkrycie i nazwa edytuj
Asteroida (334) Chicago została odkryta w 23 sierpnia 1892 w Landessternwarte Heidelberg-Königstuhl, w Heidelbergu przez Maxa Wolfa. Nazwa nawiązuje do miasta Chicago w Stanach Zjednoczonych, a nadanie jej zrywało ze zwyczajem nazywania planetoid wyłącznie imionami żeńskimi. Przed nadaniem nazwy planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (334) 1892 L.
Orbita edytuj
Orbita planetoidy (334) Chicago jest nachylona pod kątem 4,64˚ do ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,024. Ciało to krąży w średniej odległości 3,887 j.a. wokół Słońca. Peryhelium orbity znajduje się 3,791 j.a., a aphelium 3,983 j.a. od Słońca. Na jeden obieg Słońca asteroida ta potrzebuje 7 lat i 241 dni.
Właściwości fizyczne edytuj
Jest to ciało, którego średnica wynosi 158 km, ma najprawdopodobniej nieregularny kształt. Absolutna wielkość gwiazdowa Chicago wynosi 7,64m. Albedo tego obiektu jest małe – 0,062, zatem jest to asteroida odbijająca mało światła słonecznego, co jest zapewne związane ze składem chemicznym jej powierzchni. Stwierdzono tam występowanie prostych związków węglowych.
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- (334) Chicago w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (334) Chicago w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne edytuj
- Diagram orbity (334) Chicago w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)