13 Dywizja Artylerii Obrony Przeciwlotniczej

związek taktyczny Sił Zbrojnych PRL

13 Dywizja Artylerii Obrony Przeciwlotniczej (13 DA OPL) – związek taktyczny artylerii przeciwlotniczej Sił Zbrojnych PRL.

13 Dywizja Artylerii Obrony Przeciwlotniczej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1952

Rozformowanie

1967

Patron

powstańcy śląscy[1]

Tradycje
Rodowód

7 Korpus Artylerii Obrony Przeciwlotniczej

Dowódcy
Pierwszy

płk Bolesław Tatarski

Ostatni

płk Jan Styran

Organizacja
Dyslokacja

Bytom

Rodzaj wojsk

Wojska obrony przeciwlotniczej, Wojska Obrony Powietrznej Kraju

Formowanie i zmiany organizacyjne edytuj

Formowanie jednostki dowództwa dywizji rozpoczęto w 1952 roku w Bytomiu (KOW). Pułki artylerii zostały przekazane z rozformowywanego 7 Korpusu Artylerii OPL. W 1959 dywizji nadano imię Powstańców Śląskich. W 1962 zmieniono jej nazwę na 13 Dywizję Artylerii Obrony Powietrznej Kraju im. Powstańców Śląskich.

W 1967 dywizję przemianowano na 1 Dywizję Artylerii Przeciwlotniczej Obrony Powietrznej Kraju im. Powstańców Śląskich.

Struktura organizacyjna 13 DAPlot edytuj

Dowódcy dywizji edytuj

  • płk Bolesław Tatarski – 1952 – 1954
  • płk Tadeusz Kempf – 1954 – 1957
  • płk Aleksander Grabowski – 1957 – 1959
  • płk Jan Styran – 1959 – 1968

Bibliografia edytuj

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydaw. TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.