Wikipedia

Adrian Carton de Wiart

wojskowy brytyjski

Adrian Carton de Wiart (IPA: /ˈɛɪdrɪən ˈkɑːtən də ˈwaɪət/; ur. 5 maja 1880 w Brukseli, zm. 5 czerwca 1963 w Hrabstwie Cork, Irlandia) – generał porucznik Armii Brytyjskiej, arystokrata pochodzący z bogatej rodziny szlacheckiej (o korzeniach irlandzkich i belgijskich), związany z Polską, członek Komisji Międzysojuszniczej dla Polski[1].

Adrian Carton de Wiart
Ilustracja
generał porucznik generał porucznik
Data i miejsce urodzenia

5 maja 1880
Bruksela

Data i miejsce śmierci

5 czerwca 1963
Hrabstwo Cork, Irlandia

Przebieg służby
Lata służby

1899–1924
1939–1947

Siły zbrojne

 British Army

Jednostki

134 Brygada
61 Dywizja Piechoty

Stanowiska

Z-ca szefa Brytyjskiej Misji Wojskowej w Polsce;
przedstawiciel premiera Wielkiej Brytanii przy głównodowodzącym armii chińskiej

Główne wojny i bitwy

II wojna burska,
I wojna światowa

wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa,

Odznaczenia
Krzyż Wiktorii (Wielka Brytania) Kawaler Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (wojskowy) Krzyż Komandorski Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Krzyż Komandorski Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania) Order Wybitnej Służby (Wielka Brytania) Medal Afryki Południowej 1899–1902 (Wielka Brytania) Medal Służby Ogólnej w Afryce (Wielka Brytania) Gwiazda 1914–15 (Wielka Brytania) Medal Wojenny Brytyjski Medal Zwycięstwa z MiD (Wielka Brytania) Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania) Gwiazda Afryki (Wielka Brytania) Gwiazda Birmy (Wielka Brytania) Gwiazda Italii (Wielka Brytania) Medal Wojny 1939–1945 z MiD (Wielka Brytania) Medal Koronacyjny Króla Jerzego VI Medal Koronacyjny Królowej Elżbiety II Oficer Orderu Korony (Belgia) Krzyż Wojenny (Belgia) (1914-1918) Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Walecznych (od 1941) Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Krzyż Wojenny 1939–1945 z brązową palmą (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons
Misja aliancka we Lwowie, luty 1919. Od lewej: Stanisław Wańkowicz, Robert Lord, gen. Joseph Barthelemy, gen. Tadeusz Rozwadowski, gen. Adrian Carton de Wiart, mjr Giuseppe Stabile
Adrian Carton de Wiart, obraz pędzla Williama Orpena(inne języki)

Życiorys edytuj

Uczestniczył w działaniach wojennych prowadzonych przez Brytyjczyków w 1898 roku w Somalii, gdzie stracił lewe oko, oraz w Afryce Południowej[2] (II wojna burska)[potrzebny przypis], gdzie dostał postrzał w płuco i czaszkę[2].

Uczestniczył w walkach I wojny światowej nad Sommą[2] (postrzał w głowę[potrzebny przypis] i kostkę), pod Passchendaele (postrzał w biodro), Cambrai (postrzał w nogę) i pod Ypres, gdzie stracił rękę[2].

W latach 1918–1924 członek brytyjskiej misji wojskowej w Polsce, w styczniu i lutym 1919 wchodził w skład misji aliantów do Galicji Wschodniej w czasie wojny polsko-ukraińskiej, uczestniczył w rozmowach z rządem Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej. W 1919 został szefem wojskowej misji brytyjskiej w Warszawie.

W czasie wojny polsko-bolszewickiej był łącznikiem między brytyjskim ministerstwem wojny a dowództwem polskim[potrzebny przypis]; uczestniczył w przemycie uzbrojenia z Węgier do Polski przez nieprzychylną Polsce Czechosłowację[2]. Bezskutecznie starał się przekonać wojskowych brytyjskich do udzielenia pomocy stronie polskiej[potrzebny przypis]. Miał wysoką opinię nt. wartości bojowej Armii Czerwonej[3].

Po zakończeniu wojny pozostał w Polsce, do 1924 na stanowisku szefa misji wojskowej, potem mieszkał w Polsce prywatnie w podarowanym mu przez Karola Radziwiłła majątku na Polesiu, w Prostyniu nad Lwą[3]. Był rezydentem brytyjskiego wywiadu w Polsce.

Latem 1939 został ponownie powołany do służby czynnej na stanowisko szefa misji wojskowej w Polsce. Po wybuchu wojny zgłaszał chęć udziału w walkach, ale ostatecznie wraz z brytyjską misją wyjechał do Rumunii[2]. Uniknął internowania, opuszczając Rumunię z wykorzystaniem fałszywego paszportu. Uczestniczył w kolejnych kampaniach wojennych, m.in. w Norwegii. W czasie kampanii pustynnej trafił do niewoli włoskiej, skąd próbował zbiec. Uwolniony z niewoli w trakcie negocjacji o zawieszenie broni przez Włochy; później był przedstawicielem Churchilla u generalissimusa Czang Kaj-szeka. Pod koniec 1947 r. ostatecznie odszedł ze służby wojskowej.

Odznaczenia edytuj

Adrian Carton de Wiart w sztuce edytuj

Carton de Wiart jest autorem wydanych w 1950 języku angielskim wspomnień, pod tytułem Happy odyssey[5].

W 2016 nakładem wydawnictwa Bellona ukazało się polskie wydanie, zatytułowane Moja odyseja. Awanturnik, który pokochał Polskę[5][6].

W 2022 zespół Sabaton nagrał o nim utwór pod tytułem The Unkillable Soldier[7].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Eugeniusz Romer, Pamiętnik Paryski 1918-1919. przypisy Andrzej Garlicki, Ryszard Świętek, t. I Wrocław 2010, s. 175.
  2. ↑ a b c d e f Generał z bagien. Jedyny brytyjski żołnierz, który w 1939 r. przyszedł Polsce z pomocą [online], Newsweek.pl [dostęp 2020-09-03] (pol.).
  3. ↑ a b Tadeusz Modelski, The Polish contribution to the ultimate Allied victory in the Second World War, T. Modelski, 1986, s. 133, ISBN 978-0-9511171-0-1 [dostęp 2016-03-21] (ang.).
  4. ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 2775 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 14).
  5. ↑ a b Moja odyseja : awanturnik, który pokochał Polskę / Adrian Carton de Wiart ; tł. Krzysztof Skonieczny. [online], katalogi.bn.org.pl, 2016 [dostęp 2023-02-19] (pol.).
  6. ↑ Kamil Kartasiński, Adrian Carton de Wiart - „Moja odyseja. Awanturnik, który pokochał Polskę” - recenzja i ocena [online], histmag.org, 2 kwietnia 2017 [dostęp 2023-02-19].
  7. ↑ Sabaton’s “The Unkillable Soldier” Lyrics Meaning by Amanda London, February 12, 2022

Bibliografia edytuj

  • Andrzej Suchcitz, Generałowie wojny polsko-sowieckiej 1919-1920. Mały słownik biograficzny, Białystok 1993.
  • „Енциклопедія українознавства”, tom 1, Lwów 2000, s. 291, ISBN 5-7707-4048-5.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Adrian_Carton_de_Wiart&oldid=73769258”