Aleksandr Biełow (sierżant)

Aleksandr Fiodorowicz Biełow (ros. Александр Фёдорович Белов, ur. 30 listopada 1923 we wsi Duszyłowo w rejonie furmanowskim w obwodzie iwanowskim, zm. 5 kwietnia 1980 w Furmanowie) – radziecki wojskowy, starszy sierżant, Bohater Związku Radzieckiego (1980).

Aleksandr Biełow
Александр Фёдорович Белов
starszy sierżant starszy sierżant
Data i miejsce urodzenia

30 listopada 1923
Duszyłowo, obwód iwanowski

Data i miejsce śmierci

5 kwietnia 1980
Furmanow

Przebieg służby
Lata służby

1942–1945

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

346 pułk piechoty 63 Dywizji Piechoty 5 Armii

Stanowiska

pomocnik dowódcy plutonu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Sławy III klasy

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu szkoły podstawowej pracował jako wiertacz w zakładzie odlewniczo-mechanicznym w Furmanowie, w 1942 został powołany do Armii Czerwonej. Od jesieni 1942 brał udział w wojnie z Niemcami, początkowo w walkach pod Rżewem, później pod Duchowszcziną. Uczestniczył w ponownym zajmowaniu przez Armię Czerwoną Smoleńska, Orszy, Witebska, Kowna i w forsowaniu Niemna. Pod Witebskiem, po tym gdy z walki został wyeliminowany karabin maszynowy, uruchomił wraz z innymi żołnierzami działo i zaczął prowadzić odkryty ogień w stronę wroga; został wówczas ranny w głowę, jednak nie opuścił pola walki. Został za to odznaczony Orderem Sławy III klasy. W 1944 przyjęto go do WKP(b). Wyróżnił się podczas walk w Prusach Wschodnich. Według raportu, 17 sierpnia 1944 jako pomocnik dowódcy plutonu 346 pułku piechoty 63 Dywizji Piechoty 5 Armii 3 Frontu Białoruskiego wraz z grupą żołnierzy wpadł do okopu wroga i osobiście zabił 6 hitlerowców w walce wręcz, następnie zatknął czerwoną flagę na brzegu rzeki Szeszupa, gdzie wcześniej stał radziecki znak graniczny nr 50. Później jego pluton odparł 5 kontrataków wroga i utrzymał pozycję. Po demobilizacji w 1945 powrócił do Furmanowa, gdzie pracował na kolei. Gwiazdę Bohatera Związku Radzieckiego odebrał na Kremlu dopiero w marcu 1947[1].

Odznaczenia edytuj

I medale.

Przypisy edytuj