Alexander De Croo
Alexander De Croo (ur. 3 listopada 1975 w Vilvoorde) – belgijski i flamandzki polityk i przedsiębiorca, od 2009 do 2012 przewodniczący partii Flamandzcy Liberałowie i Demokraci (Open VLD), w latach 2012–2020 wicepremier i minister, a od 2020 premier Belgii.
_(cropped).jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
3 listopada 1975 |
|---|---|
| Premier Belgii | |
| Okres |
od 1 października 2020 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Przewodniczący Open VLD | |
| Okres |
od 2009 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys edytuj
Pochodzi z rodziny o tradycjach politycznych. Jego ojciec, Herman De Croo, był ministrem i przewodniczącym Izby Reprezentantów.
W 1998 ukończył studia z zakresu zarządzania na Vrije Universiteit Brussel. Kształcił się następnie na Northwestern University w Chicago, odbył podyplomowe studia MBA w Kellogg School of Management. Od 1999 pracował jako menedżer projektów w międzynarodowej grupie doradczej Boston Consulting Group. W 2006 założył własną firmę pod nazwą Darts-ip, specjalizującą się w sprawach własności intelektualnej.
W czerwcu 2009 wystartował bez powodzenia w wyborach europejskich z 10. pozycji Flamandzkich Liberałów i Demokratów, uzyskując czwarty rezultat wśród 13 kandydatów. W październiku tego samego roku ogłosił swój start na stanowisko przewodniczącego tej partii. W grudniu 2009 w drugiej turze partyjnych wyborów zdobył blisko 55% głosów, pokonując Marina Keulena[1]. Został tym samym przewodniczącym Open VLD, nie pełniąc nigdy wcześniej żadnych funkcji publicznych czy partyjnych[2].
W 2010 został wybrany do federalnego Senatu. Partią kierował do 2012. W październiku tego samego roku został wicepremierem i ministrem ds. emerytur w rządzie federalnym. W 2014 wybrano go do belgijskiej Izby Reprezentantów. Pozostał w rządzie, na czele którego stanął Charles Michel, obejmując urzędy wicepremiera oraz ministra rozwoju, agendy cyfrowej, telekomunikacji i poczty[3]. W grudniu 2018 w trakcie rekonstrukcji gabinetu został wicepremierem oraz ministrem rozwoju i finansów[4]. W 2019 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję do niższej izby belgijskiego parlamentu[5]. Pozostał na dotychczasowych funkcjach rządowych, gdy w październiku tegoż roku na czele przejściowego gabinetu stanęła Sophie Wilmès[6].
Ponownie mianowany na te stanowiska w marcu 2020, gdy Sophie Wilmès utworzyła swój drugi rząd[7]. Gabinet ten w założeniu był rządem przejściowym, powołano go w okresie pandemii COVID-19 po wielu miesiącach od wyborów federalnych z maja 2019. Kontynuowano następnie rozmowy koalicyjne, na mocy których zawiązano porozumienie o utworzeniu rządu większościowego. Przystąpiły do niego obie partie liberalne (Open VLD i Ruch Reformatorski), obie partie socjalistyczne (flamandzka i walońska), obie partie ekologiczne (Groen i Ecolo) oraz flamandzcy chadecy[8]. Na czele gabinetu stanął Alexander De Croo, który funkcję premiera objął 1 października 2020[8][9]. Tego samego dnia zaprzysiężono pozostałych członków gabinetu[9].
Skład rządu edytuj
- premier: Alexander De Croo (Open VLD)[9]
- wicepremier, minister gospodarki i pracy: Pierre-Yves Dermagne (PS)
- wicepremier, minister spraw zagranicznych, europejskich i handlu zagranicznego oraz ds. federalnych instytucji kultury: Sophie Wilmès (MR, do lipca 2022)[10]
- wicepremier, minister ds. mobilności: Georges Gilkinet (Ecolo)
- wicepremier, minister finansów: Vincent Van Peteghem (CD&V)
- wicepremier, minister spraw społecznych i zdrowia: Frank Vandenbroucke (sp.a/Vooruit)
- wicepremier, minister ds. służb publicznych i przedsiębiorstw publicznych: Petra De Sutter (Groen)
- wicepremier, minister sprawiedliwości: Vincent Van Quickenborne (Open VLD, do października 2023), Paul Van Tigchelt (Open VLD, od października 2023)
- wicepremier: David Clarinval (MR, od lipca 2022)[10]
- minister ds. klasy średniej, samozatrudnionych, małej i średniej przedsiębiorczości, rolnictwa, reform instytucjonalnych i odnowy demokratycznej: David Clarinval (MR)
- minister spraw zagranicznych, europejskich i handlu zagranicznego oraz ds. federalnych instytucji kultury: Hadja Lahbib (MR, od lipca 2022)[10]
- minister ds. emerytur i integracji społecznej: Karine Lalieux (PS)
- minister obrony: Ludivine Dedonder (PS)
- minister ds. klimatu, środowiska i zrównoważonego rozwoju: Zakia Khattabi (Ecolo)
- minister spraw wewnętrznych i reform instytucjonalnych: Annelies Verlinden (CD&V)
- minister współpracy rozwojowej: Meryame Kitir (sp.a/Vooruit, do grudnia 2022), Caroline Gennez (Vooruit, od grudnia 2022)
- minister energii: Tinne Van der Straeten (Groen)
- sekretarze stanu: Thomas Dermine (PS), Mathieu Michel (MR), Sarah Schlitz (Ecolo, do kwietnia 2023), Sammy Mahdi (CD&V, do czerwca 2022), Eva De Bleeker (Open VLD, do listopada 2022), Nicole de Moor (CD&V, od czerwca 2022), Alexia Bertrand (Open VLD, od listopada 2022), Marie-Colline Leroy (Ecolo, od kwietnia 2023)
Przypisy edytuj
- ↑ Alexander De Croo nieuwe partijvoorzitter Open Vld. openvld.be, 12 grudnia 2009. [dostęp 2020-10-01]. (niderl.).
- ↑ Open VLD kiest met Alexander De Croo voor avontuur. standaard.be, 12 grudnia 2009. [dostęp 2020-10-01]. (niderl.).
- ↑ Wie is wie in de regering-Michel?. standaard.be, 10 października 2014. [dostęp 2020-10-01]. (niderl.).
- ↑ Overzicht: dit is de nieuwe Belgische regering. demorgen.be, 9 grudnia 2018. [dostęp 2020-10-01]. (niderl.).
- ↑ Voici les élus qui composent la Chambre. lavenir.net, 27 maja 2019. [dostęp 2020-10-01]. (fr.).
- ↑ Koning Filip benoemt Sophie Wilmès tot premier. hln.be, 27 października 2019. [dostęp 2020-10-01]. (niderl.).
- ↑ Prestation de serment du nouveau gouvernement fédéral. belgium.be, 17 marca 2020. [dostęp 2020-10-01]. (fr.).
- ↑ a b Nouveau gouvernement belge: les militants des sept partis (PS, sp.a, MR, Open VLD, CD&V, Ecolo et Groen) ont dit oui. rtbf.be, 30 września 2020. [dostęp 2020-10-01]. (fr.).
- ↑ a b c Prestation de serment du nouveau gouvernement fédéral. belgium.be, 1 października 2020. [dostęp 2020-10-01]. (fr.).
- ↑ a b c Hadja Lahbib, nouvelle ministre des Affaires étrangères, a prêté serment devant le Roi. lesoir.be, 15 lipca 2022. [dostęp 2022-07-16]. (fr.).
Bibliografia edytuj
- Curriculum vitae na stronie prywatnej. [dostęp 2020-10-01]. (fr.).