Andrew Adonis
Andrew Adonis, baron Adonis (ur. 22 lutego 1963 w Londynie jako Andreas Adonis) – brytyjski polityk, nauczyciel akademicki i dziennikarz cypryjskiego pochodzenia, par dożywotni, minister transportu w rządzie Gordona Browna.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 lutego 1963 |
|---|---|
| Minister transportu Wielkiej Brytanii | |
| Okres |
od 5 czerwca 2009 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys edytuj
Jego ojciec, Nikos, był cypryjskim Grekiem, który wyemigrował do Wielkiej Brytanii. Matka, Angielka Josephine Leadbeater, opuściła rodzinę, gdy Andrew Adonis miał 3 lata[1]. Andrew Adonis wychowywał się w domu dziecka[2]. Uzyskał stypendium od lokalnych władz, co umożliwiło mu naukę w Kingham Hill School[3][4].
Ukończył następnie studia z zakresu historii nowożytnej w Keble College na Uniwersytecie Oksfordzkim. Następnie uzyskał doktorat z filozofii (PhD) w Christ Church w Oksfordzie[3]. Pracował jako wykładowca akademicki w Nuffield College (1988–1991), dziennikarz w „Financial Times” (1991–1996) i „The Observer” (1996–1998)[3].
Działał w Partii Socjaldemokratycznej[5] i Liberalnych Demokratach[3]. W latach 1987–1991 zasiadał w radzie miejskiej Oksfordu[3]. W 1995 dołączył do Partii Pracy[5]. W 1998 został doradcą premiera Tony'ego Blaira. W latach 2001–2003 był dyrektorem w biurze premiera, później pozostał jego doradcą do spraw politycznych, zajmując się jednocześnie pisaniem biografii Roya Jenkinsa[3].
16 maja 2005 z nowo otrzymanym tytułem barona jako par dożywotni zasiadł w Izbie Lordów[6]. Otrzymał w tym samym miesiącu stanowisko parlamentarnego podsekretarza stanu w departamencie edukacji i umiejętności, w czerwcu 2007 przeszedł na taką samą funkcję w departamencie do spraw dzieci, szkół i rodzin[6]. Popierał tworzenie nowych akademii (szkół podległych bezpośrednio władzom centralnym), szkół specjalistycznych oraz tzw. trust schools[7].
W październiku 2008 został przeniesiony do ministerstwa transportu w randze wiceministra (ministra stanu). W czerwcu 2009, po dokonanej rekonstrukcji rządu, wszedł w jego skład jako minister transportu. Pozostał na tym stanowisku do maja 2010[6], kiedy to laburzyści po przegranych wyborach przeszli do opozycji. W latach 2011–2015 był członkiem gabinetu cieni jako odpowiednik ministra skarbu[6]. Powrócił w międzyczasie do działalności dydaktycznej jako wykładowca w King’s College London[8].
Życie prywatne edytuj
Był żonaty z Kathryn Davies, ma syna i córkę[3].
Publikacje edytuj
- Subsidiarity: no panacea (współredaktor), 1989
- Making Aristocracy Work: The Peerage and the Political System in Britain, 1993
- Failure in British government: the politics of the poll tax (współautor), 1994
- A Class Act: Myth of Britain's Classless Society, 1997
- Roy Jenkins: A Retrospective (współredaktor), 2004
- 5 Days in May: The Coalition and Beyond, 2013
- Half In Half Out: Prime Ministers on Europe (redaktor), 2018
- Saving Britain: How We Must Change To Prosper In Europe (współautor), 2018
Przypisy edytuj
- ↑ Robert Winnett: Mother: why I left minister as a toddler. timesonline.co.uk, 12 czerwca 2005. [dostęp 2019-05-11]. (ang.).
- ↑ Lord Adonis, who was raised in care, explores a modern-day children's home. bbc.co.uk, 1 lipca 2011. [dostęp 2019-05-11]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Will Woodward: The Guardian profile: Andrew Adonis. theguardian.com, 28 października 2005. [dostęp 2019-05-11]. (ang.).
- ↑ Gaby Hinsliff: New minister's mother tells: why I left him. theguardian.com, 12 czerwca 2005. [dostęp 2019-05-11]. (ang.).
- ↑ a b Profile: Andrew Adonis. bbc.co.uk, 9 maja 2005. [dostęp 2019-05-11]. (ang.).
- ↑ a b c d Lord Adonis. parliament.uk. [dostęp 2019-05-11]. (ang.).
- ↑ Mike Baker: End of an era as Adonis is moved. bbc.co.uk, 6 października 2008. [dostęp 2019-05-11]. (ang.).
- ↑ Lord Adonis appointed Visiting Professor. kcl.ac.uk, 18 listopada 2014. [dostęp 2019-05-11]. (ang.).