Andrzej Saciuk
Andrzej Saciuk (ur. 10 kwietnia 1933[1] w Żytyniu Wielkim na Wołyniu, zm. 12 maja 2020[2][3]) − polski śpiewak operowy (bas), aktor, reżyser i pedagog.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
12 maja 2020 |
| Typ głosu | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
| |
Głos kształcił w Polsce (u Stani Zawadzkiej) i we Włoszech (u Gino Bechiego). Na scenie od 1951. Związany z teatrami operowymi w Polsce (Łódź, Bytom, Warszawa i Poznań) oraz Niemczech (Düsseldorf), gdzie budził uznanie nie tylko jego wspaniały głos, ale także duży talent i dobry warsztat aktorski (ukończył PWSTiF w Łodzi).
Międzynarodową karierę rozpoczął zdobywając w 1963 II miejsce na konkursie ARD w Monachium, dzięki któremu zapewnił sobie pierwsze kontrakty, a następnie udział w przedstawieniach, koncertach i festiwalach w Europie (Francja, Holandia, Hiszpania, Niemcy, Polska, Węgry, Finlandia, Jugosławia, Wielka Brytania, Grecja) oraz poza nią (USA, Gruzja, Izrael, Japonia, Tajwan). Obok bardzo rozległego repertuaru operowego (ok. 100 ról) w swoim dorobku miał także utwory symfoniczne (Mozart, Haydn, Dvořák, Szostakowicz, Verdi, Puccini, Mahler, Penderecki, Nowowiejski).
Za szczególne osiągnięcia w dorobku A. Saciuka należy uznać partie basowe w „Strasznym dworze” i „Halce” St. Moniuszki, rola Borysa Godunowa w operze M. Musorgskiego, Mefista w „Fauście” Gounoda, króla Filipa w „Don Carlosie” i Zachariasza w „Nabucco” Verdiego oraz role wagnerowskie. W Niemczech uhonorowany przez Deutsche Oper am Rhein tytułem Kammersänger.
W 2009 wziął udział w przedstawieniu dla uczczenia 55-lecia istnienia Opery Łódzkiej, jako jedyny z obsady sprzed 55 lat. Przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego odznaczony medalem i tytułem Zasłużony dla Kultury Polskiej. W 2011 podjął decyzję o pożegnaniu ze sceną; z publicznością polską w Teatrze Wielkim w Łodzi (11.01.2011 r.), a z niemiecką w Deutsche Oper am Rhein (22.05.2011 r.)
Córka - Anna Saciuk-Gąsowska (ur. 2 marca 1955), historyk sztuki, kustosz w Muzeum Sztuki w Łodzi, autorka wystaw[4], działaczka opozycji antykomunistycznej, represjonowana przez SB[5][6].
Syn - Piotr Saciuk, pianista, dr w Akademii Muzycznej w Łodzi.
Przypisy edytuj
- ↑ Andrzej Saciuk. imdb.com. [dostęp 2009-09-26]. (ang.).
- ↑ Andrzej Saciuk - odeszła legenda, pamięć pozostaje.... operalodz.com, 2020-05-12. [dostęp 2020-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-17)]. (pol.).
- ↑ Andrzej Saciuk. nekrologi.wyborcza.pl, 2020-05-15. [dostęp 2020-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-17)]. (pol.).
- ↑ Saciuk-Gąsowska, Anna [WorldCat Identities] [online], worldcat.org [dostęp 2020-05-21].
- ↑ Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2020-05-21] (ang.).
- ↑ Noty biograficzne łodzian zasłużonych w działaniach opozycji antykomunistycznej w latach 1976-89 [online], www.slownik-niezaleznidlakultury.pl [dostęp 2020-05-21].
Linki zewnętrzne edytuj
- strona o Andrzeju Saciuku
- strona poświęcona Andrzejowi Saciukowi w Cyfrowym Muzeum Teatru Wielkiego w Łodzi
- strona poświęcona Andrzejowi Saciukowi - Teatr Wielki Opera narodowa