Dmitrij Sergiejewicz Dochturow (ros. Дмитрий Сергеевич Дохтуров; ur. 15 października?/26 października 1756 we wsi Krutoje, gubernia tulska, zm. 14 listopada?/26 listopada 1816 w Moskwie) – generał carskiej armii rosyjskiej, uczestnik wojen napoleońskich.

Dmitrij Dochturow
Дмитрий Сергеевич Дохтуров
Ilustracja
Portret pędzla George’a Dawe’a (1823-25)
generał piechoty
Data i miejsce urodzenia

26 października 1756
Krutoje

Data i miejsce śmierci

26 listopada 1816
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1781–1816

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego

Jednostki

Lejb-Gwardyjski Semenowski Pułk

Główne wojny i bitwy

Wojna rosyjsko-szwedzka (1788-1790), III koalicja antyfrancuska, IV koalicja antyfrancuska, Inwazja na Rosję (1812), VI koalicja antyfrancuska, 100 dni Napoleona

Odznaczenia
Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego II klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Czerwonego Orła

Od 1781 porucznik, od 1784 kapitan-porucznik, od 1788 kapitan. Brał udział w wojnie ze Szwecją 1788-1790, dwukrotnie ranny. Od 1795 pułkownik, od 1797 generał-major. Był jednym z rosyjskich dowódców lewego skrzydła podczas bitwy pod Austerlitz. Brał również udział w bitwach pod Gołymiem, Eylau i pod Frydlandem. W 1810 został generałem piechoty. W bitwie pod Borodino (1812) dowodził rosyjskim Centrum, a po śmierci Piotra Bagrationa objął dowództwo nad lewym skrzydłem sił rosyjskich.