Douglas A-3 Skywarrior
Douglas A-3 Skywarrior (początkowo oznaczony A3D) – dwusilnikowy pokładowy bombowiec uderzeniowy United States Navy.
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Załoga |
3 |
Historia | |
Data oblotu |
28 października 1952 |
Lata produkcji |
1956-1961 |
Wycofanie ze służby |
27 września 1991 |
Liczba egz. |
282 |
Dane techniczne | |
Napęd |
2 silniki turboodrzutowe Pratt & Whitney J57-P-10 |
Wymiary | |
Rozpiętość |
22,10 m |
Długość |
23,27 m |
Wysokość |
6,95 m |
Powierzchnia nośna |
75,43 m² |
Masa | |
Własna |
17876 kg |
Użyteczna |
37195 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
982 km/h |
Prędkość przelotowa |
837 km/h |
Pułap |
12500 km |
Zasięg |
3381 km |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
United States Navy | |
Rzuty | |
Historia edytuj
Projekt samolotu powstał na zamówienie, którego specyfikację w styczniu 1948 roku przedstawił Szef Operacji Floty. Wymagania Marynarki dotyczyły budowy pokładowego bombowca uderzeniowego dalekiego zasięgu, zdolnego do przenoszenia ładunku bomb o łącznym ciężarze 4340 kg.
Jego podstawowym zadaniem miało być atakowanie celów nawodnych. Maszyna miałaby być także zdolna do przenoszenia uzbrojenia jądrowego o masie łącznej 4356 kg, na odległość do 3700 km. Przetarg na budowę takiego samolotu wygrał koncern Douglas, z którym pierwszy kontrakt Marynarka podpisała w dniu 29 września 1949 roku.
Pierwszy lot prototypowej maszyny XA3D-1 odbył się w dniu 22 października 1952 roku. Dostawa pierwszego bombowca dla dywizjonu bojowego VAH-1 miała miejsce w dniu 31 marca 1956 roku. Skywarrior był najcięższym samolotem, jaki kiedykolwiek operował z pokładu lotniskowca, stąd jego nieoficjalne przezwisko „The Whale” (z ang. wieloryb). Budowę bombowców Douglas A-D Skywarrior zakończono w styczniu 1961 roku, łącznie zbudowano 282 maszyny tego typu.
Konstrukcja edytuj
Douglas A3D Skywarrior był górnopłatem o konstrukcji półskorupowej ze skrzydłami skośnymi. Skrzydła miały całkowicie metalowe poszycie i powierzchnię 71,54 m². Napęd samolotu stanowiły dwa, usytuowane w gondolach podskrzydłowych, turboodrzutowe silniki Pratt & Whitney J57-P10, o ciągu po 5 623 KG każdy. Silniki o przepływie osiowym i podwójnych wirnikach. Każdy z nich miał długość 4,013 m i średnicę 1,014 m. Dzięki umieszczeniu ich na pylonach wysuniętych przed krawędź natarcia skrzydła pełniły one funkcję masy przeciwflatterowej. Bombowiec A3D były także wyposażane w 12 silników rakietowych o ciągu 1 953 kG, które służyły do wspomagania startu. Samolot miał trójkołowe podwozie, które – podobnie jak mechanizm składania skrzydeł, usterzenie ogonowe, klapy i mechanizm ustawiania siły ciągu silników – było napędzane hydraulicznie.
Załogę samolotu stanowiło trzech ludzi: pilot-dowódca, drugi pilot-bombardier i strzelec-nawigator. Maszyny w wersji A3D-2 (A-3B) były ponadto wyposażone w system przeciwdziałania poślizgom podczas hamowania, automatyczne ustawianie slotów krawędzi natarcia oraz były przystosowane do pełnienia roli powietrznego zbiornikowca. Ich załogę stanowiły cztery osoby.
Uzbrojenie edytuj
Uzbrojenie artyleryjskie samolotów stanowiły dwa, usytuowane w części ogonowej działka lotnicze kalibru 20 mm M3, z zapasem 500 pocisków dla każdego z nich. Maszyny mogły przenosić do 4340 kg bomb i min w różnych konfiguracjach. Do kierowania zrzutem bomb służył dalocelownik radarowy AN/ASB-1A. Samoloty miały bogate wyposażenie radiolokacyjne i radiowe.
Wersje edytuj
Samoloty Douglas A3D Skywarrior były produkowane w następujących wersjach:
- Q (E) – przeciwdziałania radioelektronicznego
- P (R) – rozpoznania fotograficznego
- T – szkolna
- V – transportowa
- K – zbiornikowiec powietrzny
- EK – uniwersalna
- TACOS – zbiornikowiec powietrzny/samolot przeciwdziałania radioelektronicznego/uderzeniowy
- NR – platforma testowa dla systemów naprowadzania pocisków rakietowych Harpoon i Cruise
- ER – wsparcia elektronicznego zespołów floty
Bibliografia edytuj
- Palasek Jarosław, Amerykańskie lotniskowce typu Midway, „Okręty Wojenne” Vol. XIII, nr 57, 1/2003, ISSN 1231-014X