Elżbieta duńska (ur. 25 sierpnia 1573 w Koldyndze, zm. 19 lipca 1626 w Brunszwiku) – księżniczka duńska, żona księcia brunszwickiego na Wolfenbüttel Henryka Juliusza.

Elżbieta duńska
Ilustracja
ilustracja herbu
księżna Brunszwiku-Wolfenbüttel
Okres

od 1590
do 1613

Jako żona

Henryka Juliusza

Dane biograficzne
Dynastia

Oldenburgowie

Data i miejsce urodzenia

25 sierpnia 1573
Koldynga

Data i miejsce śmierci

19 lipca 1626
Brunszwik

Miejsce spoczynku

Wolfenbüttel

Ojciec

Fryderyk II, król Danii i Norwegii

Matka

Zofia meklemburska

Mąż

Henryk Juliusz

Dzieci

Fryderyk Ulryk,
Zofia Jadwiga,
Elżbieta,
Jadwiga,
Dorota,
Henryk Juliusz,
Chrystian,
Rudolf,
Henryk Karol,
Anna Augusta

Życiorys edytuj

Elżbieta urodziła się 25 sierpnia 1573 r. na zamku w Koldyndze jako najstarsze dziecko króla Danii i Norwegii Fryderyka II z dynastii oldenburskiej i Zofii meklemburskiej. Była siostrą urodzonego w 1577 r. Chrystiana IV. Wczesne dzieciństwo spędziła na dworze swojego dziadka, księcia meklemburskiego na Güstrow Ulryka. W 1579 r. powróciła do Danii. 19 kwietnia 1590 r. na zamku Kronborg poślubiła księcia brunszwickiego, Henryka Juliusza. Ze związku z księciem Brunszwiku-Wolfenbüttel pochodziło dziesięcioro dzieci:

Owdowiała w 1613 r. Do końca życia utrzymywała przyjazne kontakty ze swoim młodszym bratem, królem Danii i Norwegii, Chrystianem IV, wspierając m.in. jego plany polityczne w północnych Niemczech w początkowym okresie wojny trzydziestoletniej (1618–1648). Elżbieta zmarła 19 lipca 1626 r. w Brunszwiku. Została pochowana w Wolfenbüttel.

Bibliografia edytuj