Wikipedia

Femi Ogunode

lekkoatleta katarski, sprinter, do 2009 reprezentujący Nigerię

Femi Ogunode (arab. ‏فيمي أوغونودي‎; ur. 15 maja 1991 w Ondo[1]) – katarski lekkoatleta, sprinter. Medalista halowych mistrzostw świata i halowych mistrzostw Azji oraz finalista mistrzostw świata na stadionie, czterokrotny złoty medalista mistrzostw Azji, czterokrotny złoty medalista igrzysk azjatyckich, dwukrotny olimpijczyk (Rio de Janeiro, Tokio).

Femi Ogunode
فيمي أوغونودي
Ilustracja
Femi Ogunode w 2015 roku.
Data i miejsce urodzenia

15 maja 1991
Ondo

Wzrost

175 cm[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Katar
Halowe mistrzostwa świata
brąz Sopot 2014 bieg na 60 m
Halowe mistrzostwa Azji
srebro Hangzhou 2014 bieg na 60 m
srebro Astana 2023 sztafeta 4 × 400 m
Mistrzostwa Azji
złoto Kobe 2011 bieg na 200 m
złoto Wuhan 2015 bieg na 100 m
złoto Wuhan 2015 bieg na 200 m
złoto Wuhan 2015 sztafeta 4 × 400 m
srebro Bhubaneswar 2017 bieg na 100 m
brąz Bhubaneswar 2017 bieg na 200 m
Igrzyska azjatyckie
złoto Kanton 2010 bieg na 200 m
złoto Kanton 2010 bieg na 400 m
złoto Inczon 2014 bieg na 100 m
złoto Inczon 2014 bieg na 200 m

Wielokrotny złoty medalista regionalnych czempionatów i igrzysk rozgrywanych na terytorium Azji.

Jego młodszym bratem jest Tosin Ogunode, halowy rekordzista Azji w biegu na 60 metrów[2].

Przebieg kariery edytuj

Do 2009 roku reprezentował Nigerię w zawodach lekkoatletycznych[3]. W barwach Nigerii zajął 6. miejsce na mistrzostwach kraju rozgrywanych w 2008 roku, w konkurencji biegu na 400 m. Mniej więcej w tym samym czasie był najszybszym nigeryjskim sprinterem w kategorii wiekowej do lat 20, w związku z czym znalazł się w kadrze na igrzyska olimpijskie w Pekinie, jednak został z niej wykluczony[4][5].

W 2010 roku wziął udział w zachodnioazjatyckim czempionacie, podczas którego zdobył tytuły mistrzowskie w biegu na 100 i 200 m, jak również na igrzyskach azjatyckich w Kantonie zdobył złote medale w konkurencji biegu na 200 i 400 m. Rok później wywalczył złote medale między innymi na mistrzostwach Azji w Kobe i światowych wojskowych igrzyskach sportowych w Rio de Janeiro. Był też uczestnikiem światowego czempionatu w Daegu, w trakcie którego między innymi zajął 8. miejsce w finale biegu na 400 m. Startował na igrzyskach panarabskich w Dosze, w trakcie którego otrzymał medale w biegu na 100 i 200 m, zostały mu jednak później odebrane wskutek udowodnienia stosowania przez Katarczyka dopingu, w efekcie czego Ogunode został zdyskwalifikowany od 9 stycznia 2012 do 8 stycznia 2014 roku[2][3][6][7].

Po zakończeniu okresu dyskwalifikacji zawodnik wywalczył medale w konkurencji biegu na 60 m – srebrny na czempionacie Azji w Hangzhou i brązowy w czasie halowych mistrzostw świata w Sopocie. Uczestniczył w igrzyskach azjatyckich w Inczon, tam zdobył kolejne dwa złote medale zmagań tej rangi – w biegu na 100 i 200 m ustanowił swymi czasami nowe rekordy igrzysk, na pierwszym z dystansów ustanowił nowy rekord Azji. W 2015 roku został trzykrotnym mistrzem Azji, tytuły zdobył nie tylko indywidualnie w biegu na 100 i 200 m, ale też jako członek katarskiej sztafety 4 × 400 m[2][6].

W czasie igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro brał udział w konkursach biegu na 100 i 200 m. W swych biegach eliminacyjnych zajął odpowiednio 5. miejsce z czasem 10,28 (37. miejsce wśród wszystkich sprinterów) oraz 4. miejsce z czasem 20,36 (23. miejsce wśród wszystkich zgłoszonych do tej konkurencji sprinterów), w obu przypadkach odpadając z dalszej rywalizacji[8].

Na mistrzostwach Azji w Bhubaneswarze otrzymał kolejne dwa medale, srebrny w biegu na 100 m oraz brązowy w biegu na dystansie dwukrotnie dłuższym. Dwa lata później też startował na azjatyckim czempionacie, w swym biegu eliminacyjnym i półfinałowym uzyskał najlepsze czasy w kolejce, jednak w finale nie startował, gdyż mierzył się z kontuzją[6][9].

W ramach rozgrywanych w Tokio igrzysk olimpijskich też startował w konkurencjach biegu na 100 i 200 m, tym razem oba występy zakończył w fazie półfinałowej. W swej grupie zajął odpowiednio 8. miejsce z czasem 10,17 (20. miejsce wśród wszystkich półfinalistów) oraz 5. miejsce z czasem 20,34 (15. miejsce w gronie wszystkich półfinalistów)[10].

W 2022 roku brał udział w mistrzostwach świata rozgrywanych zarówno w hali (wystąpił w konkurencji biegu na 60 m), jak i na stadionie (startował w biegu na 100 m), w obu występach nie osiągnął większych sukcesów. Rok później został halowym wicemistrzem Azji w konkurencji biegu sztafet 4 × 400 m[6].

Osiągnięcia edytuj

Rok Zawody Miasto Miejsce Konkurencja Wynik
2010 Mistrzostwa Azji Zachodniej   Aleppo   bieg na 100 m 10,25
  bieg na 200 m 20,92
Igrzyska azjatyckie   Kanton   bieg na 200 m 20,43
  bieg na 400 m 45,12
2011 Mistrzostwa Azji   Kobe   bieg na 200 m 20,41  
Światowe wojskowe igrzyska sportowe   Rio de Janeiro   bieg na 100 m 10,07
  bieg na 200 m 20,46
Mistrzostwa świata   Daegu 3. SF bieg na 200 m 20,58
8. bieg na 400 m 45,55
Mistrzostwa panarabskie   Al-Ajn   bieg na 200 m 20,59
Igrzyska panarabskie   Doha   bieg na 100 m 10,37
  bieg na 200 m 21,01
2014 Halowe mistrzostwa Azji   Hangzhou   bieg na 60 m 6,62
Halowe mistrzostwa świata   Sopot   bieg na 60 m 6,52
Puchar interkontynentalny   Marrakesz   bieg na 100 m 10,04
  bieg na 200 m 20,17
Igrzyska azjatyckie   Inczon   bieg na 100 m 9,93    
  bieg na 200 m 20,14  
2015 Mistrzostwa panarabskie   Manama   bieg na 100 m 10,04
  bieg na 200 m 20,52
Mistrzostwa Azji   Wuhan   bieg na 100 m 9,91
  bieg na 200 m 20,32
  sztafeta 4 × 400 m 3:02,50
Mistrzostwa świata   Pekin 3. SF bieg na 100 m 9,99
7. bieg na 200 m 20,27
2016 Igrzyska olimpijskie   Rio de Janeiro 5. H bieg na 100 m 10,28
4. H bieg na 200 m 20,36
2017 Igrzyska solidarności islamskiej   Baku 7. bieg na 100 m 11,46
Mistrzostwa Azji   Bhubaneswar   bieg na 100 m 10,26
  bieg na 200 m 20,79
2019 Mistrzostwa Azji   Doha DNF[a] bieg na 200 m N/A
2021 Mistrzostwa panarabskie   Radis   bieg na 100 m 10,19  
  bieg na 200 m 20,60
Igrzyska olimpijskie   Tokio 8. SF bieg na 100 m 10,17
5. SF bieg na 200 m 20,34
2022 Halowe mistrzostwa świata   Belgrad 3. SF bieg na 60 m 6,60
Mistrzostwa świata   Eugene 7. H bieg na 100 m 10,52
2023 Halowe mistrzostwa Azji   Astana 4. bieg na 60 m 6,67
  sztafeta 4 × 400 m 3:09,26
Mistrzostwa Azji Zachodniej   Doha   bieg na 100 m 10,13
  bieg na 200 m 20,70
Mistrzostwa panarabskie   Marrakesz   bieg na 100 m 10,19
  bieg na 200 m 20,52
Mistrzostwa Azji   Bangkok 4. bieg na 100 m 10,25
8. SF[b] bieg na 200 m 29,03
Igrzyska azjatyckie   Hangzhou 5. SF bieg na 100 m 10,40
4. bieg na 200 m 20,75
2024 Halowe mistrzostwa Azji   Teheran 5. H bieg na 60 m 6,92
Źródło: [2][6]

Ma na koncie halowy tytuł mistrza kraju wywalczony w 2023 roku, w konkurencji biegu na 60 metrów[6].

Rekordy życiowe edytuj

(stan na 15 maja 2024)

  • bieg na 100 m – 9,91 (4 czerwca 2015, Wuhan,  ; 22 kwietnia 2016, Gainesville, =  )
  • bieg na 200 m – 19,97 (11 września 2015, Gainesville)  
  • bieg na 400 m – 45,12 (22 listopada 2010, Kanton)
  • sztafeta 4 × 100 m – 38,24 (2 kwietnia 2016, Gainesville)
  • sztafeta 4 × 400 m – 3:02,50 (7 czerwca 2015, Wuhan)
Halowe
  • bieg na 60 m – 6,51 (25 stycznia 2014, Flagstaff) = 
  • bieg na 200 m – 21,36 (4 lutego 2010, Linz)  
  • bieg na 400 m – 47,15 (13 lutego 2010, Lipsk)
  • sztafeta 4 × 400 m – 3:09,26 (12 lutego 2023, Astana)

Źródło: [6]

Uwagi edytuj

  1. ↑ Wcześniej uzyskał 20,67 w eliminacjach i 20,63 w półfinale, w obu fazach zajmując 1. miejsce w swej grupie.
  2. ↑ Wcześniej uzyskał 20,93 w eliminacjach i 20,66 w półfinale, w obu fazach zajmując 1. miejsce w swej grupie.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Femi Ogunode. olympedia.org. [dostęp 2024-05-15]. (ang.).
  2. ↑ a b c d Femi Ogunode. athleticspodium.com. [dostęp 2024-05-15]. (ang.).
  3. ↑ a b Remi Sulola: Best Asian athlete: Nigeria’s negligence drove me to Qatar. thecable.ng, 2016-05-16. [dostęp 2024-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-17)]. (ang.).
  4. ↑ Tunde Eludini: Meet Asia’s fastest man who is a Nigerian. premiumtimesng.com, 2015-06-08. [dostęp 2024-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-27)]. (ang.).
  5. ↑ Tunde Eludini: INTERVIEW: Why I dumped Nigeria for Qatar – Asia’s fastest man, Ogunode. premiumtimesng.com, 2015-11-27. [dostęp 2024-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-08)]. (ang.).
  6. ↑ a b c d e f g Femi OGUNODE | Profile. worldathletics.org. [dostęp 2024-05-15]. (ang.).
  7. ↑ IAAF News – Newsletter – Edition 132. iaaf.org, 2012-04-29. s. 2. [dostęp 2024-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-23)]. (ang.).
  8. ↑ Arthur Almeida: Rio 2016 – Official results book – Athletics. smsprio2016-a.akamaihd.net, 2016-08-22. s. 7, 10, 18, 21. [dostęp 2024-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-21)]. (ang.).
  9. ↑ Fawad Hussain: El Seify, Ogunode storm into finals. thepeninsulaqatar.com, 2019-04-24. [dostęp 2024-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-23)]. (ang.).
  10. ↑ S. Tena, Á. Revilla, R. Polanco: Tokyo 2020 Olympics, Results Book. olympics.com, 2021-08-08. s. 19, 20, 33, 34. [dostęp 2024-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-08)]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Femi_Ogunode&oldid=73840029”