Getto w Dyneburgu
Getto w Dyneburgu (niem. Ghetto Dünaburg; jidysz דװינסקער געטאָ, Dwinsker geto; דענעבורגער געטאָ; Deneburger geto) – getto istniejące na terenie Dyneburga na Łotwie w latach 1941–1943.
Historia edytuj
Getto zostało założone pod koniec lipca 1941 tuż po zajęciu Łatgalii przez wojska niemieckie. Osoby uznane według kryteriów norymberskich za Żydów umieszczano na terenie dawnych koszar łotewskich w podmiejskiej dzielnicy Grzywa. Wśród mieszkańców getta znaleźli się nie tylko Żydzi z Dyneburga, ale również mieszkańcy Krasławia, Lucyny i innych miast Łatgalii, czy nawet Liwlandii. Łącznie na terenie dzielnicy mieszkało w sierpniu 1941 ok. 15 tys. ludzi.
Na czele Judenratu stanął inżynier Mosze Mowszenson syn burmistrza Dyneburga z okresu I okupacji niemieckiej (1918), komendantem z ramienia armii niemieckiej został Zaube.
Likwidacja getta rozpoczęła się 8 listopada 1941: do lasku Mežciems wywieziono i zabito ok. 3 tys. osób. Dowódcą akcji eksterminacyjnej był Obersturmbannführer Günter Tabbert.
Zobacz też edytuj
Linki zewnętrzne edytuj
- Historia łotewskich Żydów. mfa.gov.lv. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-28)]. (łot.)
- Wstęp do listy nazwisk (ang.)
Bibliografia edytuj
- Abramovitch, Maja: To Forgive, but Not Forget, Vallentine Mitchell & Co Ltd 2002, 136 s., ISBN 0-85303-432-X