Hans Aanrud
norweski pisarz
Hans Aanrud (ur. 3 września 1863 w gminie Vestre Gausdal, zm. 11 stycznia 1953 w Oslo) – norweski prozaik, autor literatury dziecięcej i chłopskiej tworzący w języku bokmål[1].
Data i miejsce urodzenia |
3 września 1863 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
11 stycznia 1953 |
Narodowość | |
Język | |
Dziedzina sztuki |
Pochodził z rodziny chłopskiej. W 1882 osiadł w Kristianii, gdzie studiował prawo i filozofię, a w latach 1911–1923 był doradcą Teatru Narodowego. Pisał nowele i opowiadania. Współredagował czasopismo „Tidssignaler”, do którego pisał artykuły na temat funkcji wychowawczej teatru[1].
Jego twórczość dla dzieci ukazała się w języku polskim w przekładach Rozalii Bernsztajnowej i Janiny Mortkowiczowej[1].
Wybrana twórczość edytuj
(opracowano na podstawie materiału źródłowego[1])
- Fortællinger (zbiór opowiadań, 1891)
- Fra Svipop til Venaasen (zbiór opowiadań, 1882)
- En Vinternat og andre Fortællinger (zbiór nowel poetyckich, 1896)
- Storkarr (zbiór opowiadań dla dzieci, 1896)
- Historia o Cesi sierotce (oryg. Sidsel Sidsæaerk, zbiór opowiadań dla dzieci, 1903)
- Smaaf (zbiór opowiadań dla dzieci, 1906)
- Wyprawa do słońca (oryg. Solve Solfeng, zbiór opowiadań dla dzieci, 1910)
- Trylogia komedii satyrycznych:
- Storken (1885)
- Høoit til Hest (1901)
- Hanen (1906)
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Zenon Ciesielski (red.), Słownik pisarzy skandynawskich, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 267, ISBN 978-83-214-0275-8 .
Kontrola autorytatywna (osoba):