Henri Cochet

Henri Cochet
	; Henri Cochet (1922)
Państwo	Francja
Data i miejsce urodzenia	14 grudnia 1901 ; Lyon
Data i miejsce śmierci	1 kwietnia 1987 ; Paryż
Gra	praworęczna, jednoręczny backhand
	Gra pojedyncza
Roland Garros	W (1926, 1928, 1930, 1932)
Wimbledon	W (1927, 1929)
US Open	W (1928)
	Gra podwójna
Roland Garros	W (1927, 1930, 1932)
Wimbledon	W (1926, 1928)
Dorobek medalowy
	Igrzyska olimpijskie
	Reprezentacja Francja
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Henri Jean Cochet (ur. 14 grudnia 1901 w Lyonie, zm. 1 kwietnia 1987 w Paryżu) – francuski tenisista, jeden z „Czterech Muszkieterów Tenisa”.

Kariera tenisowa edytuj

W grze pojedynczej Cochet zwyciężył w siedmiu turniejach wielkoszlemowych i trzy razu awansował do finału^[a]. W grze podwójnej Cochet odniósł pięć wielkoszlemowych triumfów, a także sześciokrotnie awansował do finału. W grze mieszanej tenisista francuski wywalczył trzy wielkoszlemowe tytuły oraz osiągnął dwa finały.

W 1924 roku Cochet wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Paryżu, podczas których zdobył dwa srebrne medale, w singlu oraz w deblu.

W półfinale Wimbledonu w 1927 roku pokonał w pięciu setach uznawanego za jednego z najlepszych zawodników i strategów w historii tenisa, Williama Tildena, mimo że ten prowadził już 6:2, 6:4, 5:1 i 15:0. Od tego momentu Francuz zdobył siedemnaście punktów z rzędu^[1].

W 1928 roku Cochet został uznany za lidera światowego tenisa, zastępując amerykańskiego mistrza Williama Tildena.

Wspólnie z drużyną narodową, Jeanem Borotrą, René Lacoste’em i Jacquesem Brugnonem zdobył sześciokrotnie Puchar Davisa w latach 1927–1932. Reprezentował Francję w tych rozgrywkach w latach 1922–1933, występując łącznie w 58 meczach, z których 44 wygrał.

Do legendy polskiego tenisa przeszło spotkanie Cocheta z Maksymilianem Stolarowem w 1931 roku, kiedy na korcie Legii Warszawa wygrał z nim pojedynek singlowy w towarzyskim spotkaniu jako reprezentant paryskiego Racing Club. Po czterech setach stan spotkania brzmiał 2:2, a w piątym secie Stolarow prowadził 5:4. Według niektórych obserwatorów, nieprawidłowo nie zaliczono Stolarowowi piłki meczowej^[2].

W 1976 roku Cochet został przyjęty do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy (ang. International Tennis Hall of Fame).

Finały w turniejach wielkoszlemowych edytuj

Gra pojedyncza (7–3) edytuj

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1926	French Championships, Paryż	Ceglana	René Lacoste	6:2, 6:4, 6:3
Zwycięzca	2.	1927	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Jean Borotra	4:6, 4:6, 6:3, 6:4, 7:5
Zwycięzca	3.	1928	French Championships, Paryż	Ceglana	René Lacoste	5:7, 6:3, 6:1, 6:3
Finalista	1.	1928	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	René Lacoste	1:6, 6:4, 4:6, 2:6
Zwycięzca	4.	1928	U.S. National Championships, Forest Hills	Trawiasta	Francis Hunter	4:6, 6:4, 3:6, 7:5, 6:3
Zwycięzca	5.	1929	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Jean Borotra	6:4, 6:3, 6:4
Zwycięzca	6.	1930	French Championships, Paryż	Ceglana	William Tilden	3:6, 8:6, 6:3, 6:1
Zwycięzca	7.	1932	French Championships, Paryż	Ceglana	Giorgio de Stefani	6:0, 6:4, 4:6, 6:3
Finalista	2.	1932	U.S. National Championships, Forest Hills	Trawiasta	Ellsworth Vines	4:6, 4:6, 4:6
Finalista	3.	1933	French Championships, Paryż	Ceglana	Jack Crawford	6:8, 1:6, 3:6

Gra podwójna (5–6) edytuj

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	1925	French Championships, Paryż	Ceglana	Jacques Brugnon	Jean Borotra René Lacoste	5:7, 6:4, 3:6, 6:2, 3:6
Finalista	2.	1926	French Championships, Paryż	Ceglana	Jacques Brugnon	Howard Kinsey Vincent Richards	4:6, 1:6, 6:4, 4:6
Zwycięzca	1.	1926	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Jacques Brugnon	Howard Kinsey Vincent Richards	7:5, 4:6, 6:3, 6:2
Zwycięzca	2.	1927	French Championships, Paryż	Ceglana	Jacques Brugnon	Jean Borotra René Lacoste	2:6, 6:2, 6:0, 1:6, 6:4
Finalista	3.	1927	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Jacques Brugnon	Francis Hunter William Tilden	6:1, 6:4, 6:8, 3:6, 4:6
Finalista	4.	1928	French Championships, Paryż	Ceglana	Ren de Buzelet	Jacques Brugnon Jean Borotra	4:6, 6:3, 2:6, 6:3, 4:6
Zwycięzca	3.	1928	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Jacques Brugnon	Gerald Patterson John Hawkes	13:11, 6:4, 6:4
Finalista	5.	1929	French Championships, Paryż	Ceglana	Jacques Brugnon	Jean Borotra René Lacoste	3:6, 6:3, 3:6, 6:3, 6:8
Zwycięzca	4.	1930	French Championships, Paryż	Ceglana	Jacques Brugnon	Harry Hopman James Willard	6:3, 9:7, 6:3
Finalista	6.	1931	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Jacques Brugnon	George Lott John Van Ryn	2:6, 8:10, 11:9, 6:3, 3:6
Zwycięzca	5.	1932	French Championships, Paryż	Ceglana	Jacques Brugnon	Christian Boussus Marcel Bernard	6:4, 3:6, 7:5, 6:3

Gra mieszana (3–2) edytuj

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	1925	French Championships, Paryż	Ceglana	Didi Vlasto	Suzanne Lenglen Jacques Brugnon	2:6, 2:6
Zwycięzca	1.	1927	U.S. National Championships, Forest Hills	Trawiasta	Eileen Bennett	Hazel Hotchkiss Wightman René Lacoste	6:2, 6:0, 6:3
Zwycięzca	2.	1928	French Championships, Paryż	Ceglana	Eileen Bennett	Helen Wills Moody Francis Hunter	3:6, 6:3, 6:3
Zwycięzca	3.	1929	French Championships, Paryż	Ceglana	Eileen Bennett	Helen Wills Moody Francis Hunter	6:3, 6:2
Finalista	2.	1930	French Championships, Paryż	Ceglana	Eileen Bennett	Cilly Aussem William Tilden	4:6, 4:6

Uwagi edytuj

↑ W 1922 roku wygrał Mistrzostwa Francji (obecnie French Open), ale wówczas zawody te miały charakter krajowy.

Przypisy edytuj

↑ Dutkowski 1979 ↓, „Mister Tennis”, s. 66–69.
↑ Tragiczny aut na korcie „Legii”. Z dawnych wspomnień; [w:] „Głos Robotniczy”, wyd. A, 12 VII 1965, nr 163, s. 4.

Bibliografia edytuj

Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-10-26] (ang.).
Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-10-26] (ang.).
Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-10-26] (ang.).
ZbigniewZ. Dutkowski ZbigniewZ., T – jak tenis, JanJ. Lis (red.), wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979 .
Profil na stronie International Tennis Hall of Fame

[1] W 1922 roku wygrał Mistrzostwa Francji (obecnie French Open), ale wówczas zawody te miały charakter krajowy.

[CITEREFDutkowski1979„Mister_Tennis”66–69-2] Dutkowski 1979 ↓, „Mister Tennis”, s. 66–69.

[3] Tragiczny aut na korcie „Legii”. Z dawnych wspomnień; [w:] „Głos Robotniczy”, wyd. A, 12 VII 1965, nr 163, s. 4.

[a]

[1]

[2]