Henryk Firlej (1599–1635)
Henryk Firlej z Dąbrowicy herbu Lewart (11 lutego 1599 – 3 grudnia 1635) – biskup poznański, biskup przemyski, opat komendatoryjny tyniecki w 1627 roku[1], referendarz wielki koronny w latach 1625-1632, sekretarz Zygmunta III Wazy[2].
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data urodzenia | ||
| Data śmierci | ||
| Biskup poznański | ||
| Okres sprawowania |
1635 | |
| Biskup przemyski | ||
| Okres sprawowania |
1631–1635 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Nominacja biskupia |
1630 | |
| Sakra biskupia |
brak danych | |
Życiorys edytuj
Syn podskarbiego Jana Firleja i Gertrudy Opalińskiej herbu Łodzia. Po ojcu Janie odziedziczył m.in. Kamienowolę.
Studiował w Ingolsztadzie. Po powrocie z zagranicy został sekretarzem królewskim, potem referendarzem koronnym (1625) i otrzymał kanonię krakowską. Na dworze był ulubieńcem królowej Konstancji, dzięki jej wstawiennictwu następną prebendą, którą dostał w 1627 roku to stanowisko opata komendatoryjnego tynieckiego.
W 1630 król Zygmunt III Waza mianował go biskupem przemyskim (prekonizacja miała miejsce 28 lipca 1631). Nie przyjął proponowanego mu przez króla Władysława IV biskupstwa warmińskiego (1633). 9 lipca 1635 nominowany na biskupstwo poznańskie, rządy w nim objął 12 października 1635, jednak nie zdążył odbyć ingresu. Był jednym z najzagorzalszych stronników Wazów w Rzeczypospolitej. W 1635 roku został wyznaczony senatorem rezydentem[3].
Podpisał pacta conventa Władysława IV Wazy w 1632 roku[4].
Pochowany w kościele klasztornym dominikanów św. Stanisława w Lublinie[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 100.
- ↑ Franciszek Siarczyński, Obraz wieku panowania Zygmunta III. króla polskiego i szwedzkiego zawieraiący opis osób żyiących pod jego panowaniem, znamienitych przez swe czyny pokoju i woyny [...] porządkiem abecadła ułożony. Cz. 1, Lwów 1828, s. 127.
- ↑ Volumina Legum, t. III, Petersburg 1859, s. 425.
- ↑ Porządek Na Seymie Walnym Elekcyey, miedzy Warszawą a Wolą, Przez opisane Artykuły, do samego tylko Aktu Elekcyey należące, vchwalony y postanowiony. Roku Pańskiego, M. DC. XXXII. Dnia 27. Września, s. 16.
- ↑ Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 135.
Bibliografia edytuj
- Piotr Nitecki, Biskupi kościoła w Polsce, Warszawa 1992, s. 59.