Henryk Mażul (poeta)
Henryk Mażul (ur. 1 stycznia 1953 we wsi Budy w rejonie szyrwinckim na Wileńszczyźnie) – polski poeta. Po ukończeniu Mejszagolskiej Szkoły Średniej zdobył dyplom polonisty Wileńskim Państwowym Instytucie Pedagogicznym. Jako poeta debiutował jeszcze jako student w 1972 na łamach Czerwonego Sztandaru. Swoje utwory publikował w kilku antologiach poetyckich m.in. w 1985 w tomiku zbiorowym „Sponad Wilii cichych fal” oraz tomikach „Doszukać się orła”, „Iliady” i „22 wiersze”. Na początku dziewiątej dekady XX wieku aktywnie się udzielał w biało-czerwonym odrodzeniu nad Wilią. Był jednym z animatorów współczesnego polskiego środowiska literackiego. Zebrał i wydał w tomie „Kontrasty i analogie” – spuściznę literacką tragicznie zmarłego poety wileńskiego Sławomira Worotyńskiego. Pracę zawodową zaczął jako dziennikarz Czerwonego Sztandaru (obecnie Kurier Wileński). Publikował także jako poeta i eseista w Naszej Gazecie, w której okresowo był redaktorem, Magazynie Wileńskim (do jego zamknięcia w grudniu 2021)[1] i Znad Wilii. Przez wiele lat związany z Tygodnikiem Wileńszczyzny. Redagował Magazyn Wileński[2], którego był ostatnim redaktorem.[3]
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
filolog, dziennikarz |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
| |
Ze względu na datę urodzin, należy do tzw. pokolenia 1950 literatury polskiej, które obok niego reprezentują tacy poeci wileńscy, jak Romuald Mieczkowski (1950) czy Józef Szostakowski (1953).
5 maja 1988 był współzałożycielem Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego Polaków na Litwie (SSKPL), które 15 kwietnia 1989 zostało przekształcone w Związek Polaków na Litwie[4].
W 1990 roku był założycielem i pierwszym prezesem Klubu Sportowego Polaków na Litwie „Polonia”[5][6].
W 2000 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[7].
Publikacje edytuj
- Henryk Mażul: Niedowidzę Niedosłyszę Niepokoję się. Wilno: Wydawnictwo Polskie w Wilnie, 2005. ISBN 9986-542-28-6.
- Henryk Mażul, Iliady, Warszawa 1991
- Henryk Mażul, Doszukać się orła, Wilno 1991
- Henryk Mażul, 22 wiersze, Białystok 2000 (Książnica Podlaska im. Łukasza Górnickiego)
- Paluknys laiko tėkmėje/Połuknie w nurtach czasu, tekst Henryk Mażul, Vilnius 2012 (Leidykla Atkula)
- Do mety Wilią znaczonej. Sport polski na Litwie. Historia i teraźniejszość, pod red. Henryka Mażula, Wilno 2005 (Wydawnictwo Polskie w Wilnie)
- Sławomir Worotyński, Kontrasty i analogie, wybrał i wstępem opatrzył Henryk Mażul, Kaunas 1990 („Šviesa”)
Przypisy edytuj
- ↑ Michał Mackiewicz, D z i ę k u j e m y czytelnikom, redaktorom, autorom i wszystkim przyjaciołom "Magazynu Wileńskiego", „Magazyn Wileński”, nr 12, 2021, s. 1.
- ↑ Skład redakcji Magazynu Wileńskiego.
- ↑ Ostatni numer wileńskiego miesięcznika „Magazyn Wileński” - Henryk Mażul ostatnim redaktorem, „Znad Wilii”, nr 4(88), 2021, s. 136.
- ↑ A. Srebrakowski, Polacy w Litewskiej SRR 1944-1989, Toruń 2001, s. 293; Jan Sienkiewicz, Poznajmy się. Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne Polaków na Litwie przy Litewskim Funduszu Kultury, „Czerwony Sztandar” 1988, nr 117, s. 4.
- ↑ Z.A. Judycki, Polacy w świecie. Kwartalnik biograficzny Polonii, Paryż 1998.
- ↑ Henryk Mażul, 25-lecie odrodzenia sportu polskiego na Litwie - włożyć dres biało-czerwony.... [online], Klub Sportowy Polonia Wilno [dostęp 2019-06-30] (pol.).
- ↑ M.P. z 2000 r. nr 35, poz. 716
Linki zewnętrzne edytuj
- Henryk Mażul, Z orzełkami w plecakach. Zloty turystyczne Polaków na Litwie – już „dwudziestolatkiem”!, Magazyn Wileński 2008, nr 7 z 20 lipca
- Halina Turkiewicz: „Doszukać się orła” w poezji Henryka Mażula
- Marcin Kania, Refleksje o współczesnej poezji polskiej na Litwie, „Konspekt” 2005, nr 1 (21), s. 69–73
- Marek Karwala, Głos z Litwy. O poezji Polaków na Wileńszczyźnie, „Dekada Literacka” 1992, nr 3 z 1–15 lutego, s. 1, 4-5.
- Rozwój polskojęzycznej prasy na terenie Litwy po 1944 r.. hist.uni.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-01)].
- Bibliografia wierszy i artykułów Henryka Mażula, Polska Bibliografia Literacka
- Lista publikacji Henryka Mażula zarejestrowana przez Bibliotekę Narodową