Henryk Morant Pellicer
Henryk Morant Pellicer, Enrique Morant Pellicer (ur. 13 października 1908 Bellreguart (Walencja)[1], zm. 4 października 1936 w Xaraco[1]) – błogosławiony Kościoła katolickiego[2].
| prezbiter męczennik | |
| Data i miejsce urodzenia |
13 października 1908 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 października 1936 |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja | |
| Wspomnienie |
22 września (w grupie 233 męczenników) |
Urodził się w bardzo religijnej rodzinie. Przeniósł się do Madrytu, gdzie rozpoczął studia w dziedzinie architektury, jednak postanowił wstąpić do seminarium, a w 1933 roku otrzymał święcenia kapłańskie i podjął pracę proboszcza w Bárig[1][2]. Następnie objął stanowisko Dyrektora Zarządu Grau w Walencji[1]. Po wybuchu wojny domowej w Hiszpanii udał się do Walencji, tam wyruszył pociągiem do rodzinnego miasta. W dniu 3 października 1936 roku w niedzielę po modlitwie różańcowej z rodziną zobaczył milicjantów, a następnego dnia został stracony[1]. Miał zaledwie 27 lat. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Bellreguart[1]. Jego szczątki przeniesiono do kościoła parafialnego[1].
Jest jedną z ofiar antykatolickich prześladowań religijnych okresu wojny domowej w Hiszpanii[2].
Henryka Moranta Pellicera beatyfikował Jan Paweł II w dniu 11 marca 2001 roku jako męczennika zamordowanego z nienawiści do wiary (łac. odium fidei) w grupie 232 towarzyszy Józefa Aparicio Sanza.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g Enrique Morant Pellicer. clerus.org. [dostęp 2012-01-27]. (hiszp.).
- ↑ a b c Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 385. ISBN 978-83-7318-736-8.