Jan Pindór
Jan Pindór (ur. 5 grudnia 1852 w Lesznej Górnej, zm. 29 grudnia 1924 w Cieszynie) – był polskim pastorem i teologiem ewangelicko-augsburskim, działaczem narodowym, tłumaczem oraz działaczem Społeczności Chrześcijańskiej.
Ks. Jan Pindór | |
Data i miejsce urodzenia |
5 grudnia 1852 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
29 grudnia 1924 |
Wyznanie | |
Życiorys edytuj
Był synem Jana, rolnika i wójta; bratem ks. Józefa Pindóra (1864–1919). Ukończył gimnazjum w Cieszynie w 1873, a następnie studia teologiczne w Wiedniu i Lipsku w 1876[1].
Założył stowarzyszenie trzeźwości, zwane „Związek Postępu i Oświaty”. W 1893 w okresie trwania wystawy światowej w Chicago ewangelizował Polonię amerykańską[1].
Publikacje edytuj
Przekłady edytuj
- Tomasz a Kempis, O naśladowaniu Chrystusa
- Jan Ámos Komenský, Labirynt świata i raj serca
- J.H. Merle d’Aubigne, Historya reformacyi szesnastego wieku
Dzieła własne edytuj
- Wspomnienia z podróży do Ameryki, 1894 [1]
- Pamiętnik cz. 1, Czeski Cieszyn 1931
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Pindór Jan, ks., [w:] Jan Szturc , Ewangelicy w Polsce. Słownik biograficzny XVI–XX w., Bielsko-Biała: „Augustana”, 1998, s. 236, ISBN 83-85970-50-9, OCLC 835742676 .
Linki zewnętrzne edytuj
- Dzieła Jana Pindóra w bibliotece Polona