Janusz Rewiński
Janusz Rewiński (ur. 16 września 1949 w Żarach, zm. 1 czerwca 2024[1]) – polski aktor, satyryk i polityk, poseł na Sejm I kadencji.
 Janusz Rewiński (2007) | |
| Data i miejsce urodzenia |
16 września 1949 |
|---|---|
| Data śmierci |
1 czerwca 2024 |
| Zawód |
aktor, satyryk |
| Współmałżonek | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Rodzina i wykształcenie edytuj
Urodził się w rodzinie pochodzącej z okolic Równego na Wołyniu. Ukończył Technikum Budowy Silników Lotniczych we Wrocławiu, następnie w 1972 studia na Wydziale Aktorskim PWST w Krakowie.
Działalność artystyczna edytuj
Podczas studiów występował w prowadzonych przez Wiesława Dymnego Spotkaniach z Balladą oraz w Piwnicy Pod Baranami (wtedy powstał monolog Fiut rozszyfrowywany jako Film i uwentualnie telewizja). Był aktorem Teatru Polskiego w Poznaniu, w którym występował w roli Wacława oraz Papkina w Zemście Aleksandra Fredry. Po udanym debiucie w Poznaniu przez kilka lat wraz z Zenonem Laskowikiem występował w kabarecie Tey. W latach 80. pojawił się m.in. w duecie z Bohdanem Smoleniem[2].
Popularność przyniosły mu występy w Kabarecie Olgi Lipińskiej, w którym wcielił się w rolę „Miśka”, gruboskórnego dyrektora teatru. Wystąpił w licznych filmach, m.in. w Podróżach pana Kleksa oraz Kilerze. Zagrał też w takich serialach jak Zmiennicy czy Tygrysy Europy. Proponowano mu rolę Ferdynanda Kiepskiego w sitcomie Świat według Kiepskich, której jednak nie przyjął[2][3].
W 1993 po dwuletniej przerwie na okres sprawowania mandatu posła wrócił do Kabaretu Olgi Lipińskiej, gdzie wcielił się ponownie w rolę Miśka, tym razem próbującego dostosować zespół do wymogów gospodarki rynkowej. W latach 1998–2004 występował wraz z Krzysztofem Piaseckim w programie kabaretowym Ale plama w TVN (krótko program ukazywał się również w TVP). Również z Krzysztofem Piaseckim tworzył program Szkoda gadać w TVP1. Od września do października 2010 na antenie tej samej stacji wraz z dziennikarką Joanną Fudalą prowadził program Siara w kuluarach[4][5]. W 2011 wziął udział w kampanii reklamowej marki Wilkinson, na której potrzeby zgolił swoją charakterystyczną brodę[6]. W 2013 został felietonistą tygodnika „W Sieci”[7], z którym współpracował do 2019[8].
Działalność polityczna i gospodarcza edytuj
.jpg)
Brał udział w realizacji programu telewizyjnego Skauci piwni. Na początku lat 90. znalazł się wśród organizatorów założonego na fali popularności tego programu stowarzyszenia „Skauci Piwni”, na bazie którego powstała następnie Polska Partia Przyjaciół Piwa. W wyborach parlamentarnych w 1991 z listy tego ugrupowania został wybrany posłem I kadencji. W Sejmie przewodził jednej z frakcji PPPP (tzw. Duże Piwo), przekształconej w Polski Program Gospodarczy, którego większość posłów w 1992 wraz z posłami Kongresu Liberalno-Demokratycznego współtworzyła następnie Polski Program Liberalny. W tym samym roku został usunięty ze stanowiska prezydenta PPPP przez stronników Leszka Bubla. W 1993 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z listy KLD, po czym wycofał się z działalności politycznej[2]. W 2010 wszedł w skład komitetu poparcia Jarosława Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich[9]. W 2015 zaangażował się w kampanię prezydencką kandydata PiS Andrzeja Dudy[10]. W 2019 przed wyborami do Sejmu i Senatu wystąpił w spocie wyborczym PiS[11].
Pełnił funkcję prezesa przedsiębiorstwa Centrum Komputerowe Bonair USA (1994–1995), był też członkiem zarządu Unitra Multimedia (1995–1996). Później zajmował się rolnictwem i hodowlą zwierząt[2].
Odznaczenia edytuj
Wyróżniony Srebrnym (2010) i Złotym (2016) medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[12]. W 2024 został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[13][14].
Życie prywatne edytuj
Był żonaty z aktorką Iwoną Biernacką. Ojciec Jonasza Rewińskiego (dziennikarza i prezentera) oraz Aleksandra Rewińskiego (śpiewaka operowego)[15][16].
Zamieszkał we wsi Nowodwór koło Mińska Mazowieckiego, w której został właścicielem gospodarstwa rolnego[15]. Pochowany na cmentarzu w Radości[13].
Filmografia edytuj
- 1983: To tylko rock jako Roman Żelazny, reżyser telewizyjny
- 1983: Sny i marzenia jako szef redakcji w tv (cz. 2)
- 1984: Porcelana w składzie słonia jako dyrektor fabryki sztucznego miodu
- 1985: Podróże pana Kleksa jako bosman Bank
- 1986: Pierścień i róża jako król Padello
- 1986: Zmiennicy jako Zdzisław Mroczkowski, pracownik prezesa Koniuszki
- 1986: Klementynka i Klemens – gęsi z Doliny Młynów (odc. 8)
- 1987: Cesarskie cięcie jako sekretarz z „góry”
- 1988: Dziewczynka z hotelu Excelsior jako instruktor K.O.
- 1993: Uprowadzenie Agaty jako wiceminister Jerzy, ojciec Oskara
- 1997: Kiler jako Stefan „Siara” Siarzewski
- 1999: Tygrysy Europy jako Edward Nowak
- 1999: Kiler-ów 2-óch jako Stefan „Siara” Siarzewski
- 2000: Sukces jako ataman Żurak, gość UPM z Ukrainy
- 2001: Gulczas, a jak myślisz... jako Karol, ojciec Karoliny, właściciel stacji benzynowej
- 2002: Yyyreek!!! Kosmiczna nominacja jako Karol
- 2002: Superprodukcja jako producent Zdzisław „Dzidek” Niedzielski
- 2003: Tygrysy Europy 2 jako Edward Nowak
- 2006: Ale się kręci jako Lucjan Grauer, reżyser telenoweli „Prosto w serce”, partner Barbary Rózieckiej
- 2007: Ryś jako Koziczek, dyrektor banku
Dyskografia edytuj
- Zadyma (1988, Pronit)[17]
Programy telewizyjne edytuj
- Ale plama (1998–2004, z Krzysztofem Piaseckim)
- Szkoda gadać (2007–2008, z Krzysztofem Piaseckim)
- Studio lało-grzało (2008, z Krzysztofem Piaseckim)
- Siara w kuluarach (2010, z Joanną Fudalą)
Przypisy edytuj
- ↑ Piotr Białczyk, Janusz Rewiński nie żyje [online], wydarzenia.interia.pl, 4 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-04].
- ↑ a b c d Janusz Rewiński [online], onet.pl, 26 maja 2020 [dostęp 2024-05-19].
- ↑ Katarzyna Jóźwiakowska, „Świat według Kiepskich”: Serialowe wpadki, których mogliście nie zauważyć [online], wp.pl, 19 stycznia 2012 [dostęp 2018-01-03].
- ↑ Janusz Rewiński oprowadzi polskich widzów po Sejmie RP [online], wirtualnemedia.pl, 19 sierpnia 2010 [dostęp 2010-10-19].
- ↑ Co dalej z „Siarą w kuluarach”?, wpolityce.pl, 13 października 2010 [zarchiwizowane 2012-07-19].
- ↑ Janusz Rewiński: Już bez brody [online], kobieta.pl, 29 czerwca 2011 [dostęp 2023-05-10].
- ↑ Janusz Rewiński felietonistą tygodnika „wSieci”! [online], wpolityce.pl, 24 lutego 2013 [dostęp 2013-02-24].
- ↑ Oto jak żyje teraz Rewiński. „Nie potrzebuję kontaktu z rodziną” [online], o2.pl, 14 lipca 2023 [dostęp 2024-05-19].
- ↑ Warszawski społeczny komitet poparcia [online], jaroslawkaczynski.info, 2010 [dostęp 2015-09-04].
- ↑ Show na konwencji Andrzeja Dudy, radiozet.pl, 8 lutego 2015 [zarchiwizowane 2015-05-21].
- ↑ Janusz Rewiński w spocie PiS straszy Platformą Obywatelską i zachęca do głosowania (wideo) [online], wirtualnemedia.pl, 30 września 2019 [dostęp 2024-05-19].
- ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis, mkidn.gov.pl [zarchiwizowane 2021-10-04].
- ↑ a b Pogrzeb Janusza Rewińskiego. Aktor pośmiertnie odznaczony przez Andrzeja Dudę! Relacja z uroczystości [online], se.pl, 7 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-07].
- ↑ Order Odrodzenia Polski dla śp. Janusza Rewińskiego [online], prezydent.pl, 7 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-07].
- ↑ a b Zuzanna Siwek, Janusz Rewiński, lelum.pl, 20 czerwca 2019 [zarchiwizowane 2021-11-21].
- ↑ Kanał TVP World rozpoczął nadawanie [online], tvp.pl, 18 listopada 2021 [dostęp 2021-11-21].
- ↑ Janusz Rewiński – Zadyma [online], discogs.com [dostęp 2013-11-03] (ang.).
Bibliografia edytuj
- Janusz Rewiński w bazie IMDb (ang.) [dostęp 2010-10-19].
- Janusz Rewiński w bazie Filmweb [dostęp 2010-10-19].
- Janusz Rewiński w bazie filmpolski.pl [dostęp 2010-10-19].
- Janusz Rewiński, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-10].
- Janusz Rewiński [online], sejm.gov.pl [dostęp 2010-10-19].