Jerzy Probosz
poeta i prozaik polski
Jerzy Probosz (ur. 2 kwietnia 1901 w Istebnej, zm. 29 maja 1942 w KL Dachau) – polski prozaik, poeta i publicysta.
| Data i miejsce urodzenia |
2 kwietnia 1901 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 maja 1942 |
| Zawód, zajęcie |
literat |
| Krewni i powinowaci | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Syn ubogiego górala, ukończył pięć klas szkoły ludowej. Pracował przy wyrębie lasu. Działał w Związku Młodzieży Katolickiej, Macierzy Szkolnej i Związku Górali Śląskich. W 1927 napisał swoją pierwszą sztukę. Później współpracował z „Gwiazdką Cieszyńską”, na której łamach publikował swoje wiersze.
Aresztowany przez hitlerowców 17 grudnia 1939, zginął w obozie koncentracyjnym w Dachau.
Jego wnukiem jest aktor i reżyser Marek Probosz.
Wybrane dzieła edytuj
- Wesele górali istebniańskich - widowisko regionalne w czterech obrazach,
- Niknące zawody,
- Nadzwyczajni ludzie,
- O tych, co z gór naszych odeszli.
Odznaczenia edytuj
- Srebrny Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1938)[1].
Przypisy edytuj
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 607 „za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej”.