Jerzy Stalony-Dobrzański
Jerzy Stalony-Dobrzański (ur. 1 stycznia 1886 w Odessie, zm. 27 grudnia 1939 w Warszawie) – polski fotograf, publicysta. Członek Fotoklubu Polskiego[1][2]. Członek Fotoklubu Warszawskiego[3]. Członek Polskiego Towarzystwa Fotograficznego[3][2].
Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1886 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
27 grudnia 1939 |
Zawód, zajęcie |
fotograf, publicysta |
Narodowość |
polska |
Odznaczenia | |
Życiorys edytuj
Urodził się 1 stycznia 1886 w Odessie w rodzinie Antoniego (1850–1925) i Marii Kurmanowicz[4]. Jerzy Stalony-Dobrzański (z wykształcenia chemik) związany z warszawskim środowiskiem fotograficznym – aktywny działacz oraz animator polskiego ruchu fotograficznego[3]. Był docentem, adiunktem (profesorem tytularnym chemii nieorganicznej) Politechniki Warszawskiej[5]. Jego badania dotyczyły zagadnienia scyntylacji w siarczku cynku i niektórych problemów analitycznych[6].
Miejsce szczególne w jego twórczości zajmowała fotografia pejzażowa, fotografia portretowa, fotografia społeczna – powstająca przy zastosowaniu wywoływaczy drobnoziarnisto-wyrównawczych, sporządzanych według własnej receptury oraz własnej autorskiej techniki tonowania nazywaną złotobromem[3][2]. Był aktywnym uczestnikiem wielu wystaw fotograficznych; indywidualnych oraz zbiorowych; w Polsce i za granicą[3][2]. Jego fotografie otrzymały wiele nagród i wyróżnień (m.in. na Pierwszej Polskiej Wystawie Fotografii Ojczystej – I nagroda)[3][2]. Były wiele razy publikowane m.in. na łamach specjalistycznego miesięcznika ilustrowanego Fotograf Polski[3].
W latach 20. XX wieku był związany z Polskim Towarzystwem Miłośników Fotografii[7]. W 1937 został przyjęty w poczet członków Fotoklubu Polskiego[1]. Na przełomie 1938/1939 był członkiem Fotoklubu Warszawskiego[3].
Zmarł 27 grudnia 1939[3].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 11 listopada 1936[5], 31 stycznia 1939[8][3])
Publikacje edytuj
- O scyntylacji w siarczku cynku, „Roczniki Chemii", 1925, t. 5, s. 193.
- Soda jako substancja podstawowa alkacymetrii, „Roczniki Chemii", 1934, t. 14, s. 1106.
- O wodzie siarkowodorowej, jej należytym sporządzaniu, jej gęstości i szybkości rozpuszczania się siarkowodoru, „Roczniki Chemii", 1937, t. 17, s. 353
- Interwalia. Metoda rozdzielania tonów – autor (1936).
- Leica w Polsce, miesięcznik – współautor z Tadeuszem Cyprianem, Antonim Wieczorkiem (1936–1939)[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Fotoklub Polski [online], web.archive.org, 17 maja 2018 [dostęp 2019-03-11] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-17] .
- ↑ a b c d e f Ignacy Płażewski, Spojrzenie w przeszłość polskiej fotografii, Wydawca – Państwowy Instytut Wydawniczy (1982), s. 240, 275, 306, 332, 336, 353, 357, 367. ISBN 83-06-00100-1.
- ↑ a b c d e f g h i j k Wacław Żdżarski, Historia fotografii warszawskiej, s. 147–148, 150, 152, 154, 160–161, 186–187. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974.
- ↑ Jerzy Stalony-Dobrzański [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-02-02] .
- ↑ a b M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi na polu pracy naukowej”.
- ↑ a b Rajmund Sołoniewicz. Chemia w polskich uczelniach okresu międzywojennego. Katedry chemii nieorganicznej. „Analecta”. R.II, z. 1, s. 159–188, 1993. Warszawa: Instytut Historii Nauki PAN.
- ↑ Wacław Żdżarski, Historia fotografii warszawskiej, Wydawca – Państwowe Wydawnictwo Naukowe (1974), s. 137–150.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 29, poz. 50 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.
Linki zewnętrzne edytuj
- Prace Jerzego Stalony-Dobrzańskiego w bibliotece Polona.