Kadmos
Kadmos (gr. Κάδμος Kádmos, łac. Cadmus) – w mitologii greckiej syn Agenora i Telefassy, króla Tyru, brat Europy, mąż Harmonii.
| królewicz z Tyru | |
 Kadmos i smok – amfora czarnofigurowa z VI w. p.n.e. | |
| Występowanie | |
|---|---|
| Rodzina | |
| Ojciec | |
| Żona | |
| Rodzeństwo | |
Ponieważ zaginęła siostra Kadmosa Europa porwana przez Zeusa, ojciec Agenor nakazał Kadmosowi wyruszyć na jej poszukiwania. Zakończyły się one jednak niepowodzeniem. Kadmos pamiętając o ojcowskim nakazie, aby nie wracał bez siostry, postanowił osiedlić się poza ojczyzną. Udał się do Delf i zapytał wyroczni delfickiej, gdzie ma zamieszkać. Ta poleciła mu, aby poszedł za krową, która ma znamię w kształcie księżyca i założyć nowy gród tam, gdzie ona się zatrzyma. Wykonując to zadanie, założył w Beocji Kadmeę, późniejsze Teby. Aby podziękować bogom Kadmos chciał złożyć ofiarę. Poszedł do źródła aby zaczerpnąć wody[1]. Strzegł go smok więc zabił go i za radą Ateny wyrwał mu zęby i rozrzucił je. Wyrośli z nich olbrzymi, którzy zaczęli między sobą walczyć. Z walk zwycięsko wyszło pięciu i pomogli oni Kadmosowi wybudować miasto. Zeus powierzył mu rządy w Tebach i dał za żonę córkę Aresa i Afrodyty Harmonię. Kadmos był dobrym władcą i nauczył swoich poddanych alfabetu fenickiego. Małżonkowie mieli dzieci: córki: Agaue, Autonoe, Semele, Ino i syna: Polydorosa. Po śmierci zostali zamienieni w węże i przyjęci na Pola Elizejskie[2].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Słownik kultury antycznej. Lidia Winniczuk (red.). Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986. ISBN 83-214-0406-5.
- Joël Schmidt: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Katowice: Wydawnictwo Książnica, 1993, s. 159–160. ISBN 83-85348-10-1.
- Jan Parandowski: Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian. Londyn: Puls Publications LTD, 1992, s. 201–202. ISBN 0-907587-85-2.