Katastrofa lotu Atlas Air 3591

wypadek lotniczy

Katastrofa lotu Atlas Air 3591wypadek samolotu towarowego typu Boeing 767-300BCF amerykańskiego przewoźnika Atlas Air, lecącego z Miami do Houston, który 23 lutego 2019 o godzinie 18:45 UTC (12:45 CST) rozbił się w pobliżu miasta Anahuac podczas podejścia do lądowania[1].

Katastrofa lotu Atlas Air 3591
Ilustracja
Boeing 767, który uległ katastrofie (nr rej. N1217A); zdjęcie wykonano 9 dni przed katastrofą
Państwo

 Stany Zjednoczone

Miejsce

Zatoka Trinity, okolice Anahuac

Data

23 lutego 2019

Godzina

12:45 czasu lokalnego
19:45 czasu polskiego

Rodzaj

zderzenie z ziemią

Przyczyna

błąd pilota

Ofiary śmiertelne

3 osoby

Statek powietrzny
Typ

Boeing 767-300BCF

Nazwa

CustomAir Obsession

Użytkownik

Atlas Air (lot wykonywany dla Amazon Air)

Numer

N1217A

Start

Stany Zjednoczone Miami

Cel lotu

Stany Zjednoczone Houston

Numer lotu

3591

Liczba pasażerów

1 osoba

Liczba załogi

2 osoby

Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, na dole znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Ziemia29°45′50″N 94°42′53″W/29,763889 -94,714722

Samolot i załoga edytuj

 
Boeing 767, który uległ katastrofie (nr rej. N1217A)

Boeing 767-300BCF o numerze seryjnym 25865/430, zbudowany w 1992, zarejestrowany jako N1217A i wyposażony w dwa silniki General Electric CF6-80. Oryginalnie zamówiony przez Canadian Airlines, jednak jego pierwszym użytkownikiem były China Southern Airlines. Od 1997 roku stanowił część floty LAN Airlines. W 2017 przebudowany z wersji pasażerskiej na towarową i zakupiony przez Atlas Air[2]. W dniu wypadku samolot miał prawie 27 lat i wylatał łącznie 91 tysięcy godzin[3].

Załogę maszyny stanowili kapitan Ricky Blakely oraz pierwszy oficer Conrad Jules Aska. Dodatkowo na pokładzie znajdował się Sean Archuleta – kapitan zatrudniony w Mesa Airlines, który podróżował służbowo na składanym siedzeniu w kokpicie[4].

Przebieg zdarzenia edytuj

Samolot znajdował się na podejściu do lotniska w Houston, gdy z niewyjaśnionych przyczyn wykonał ostry zakręt na południe, a następnie skierował się pionowo w dół. Świadkowie zdarzenia opisywali, że widzieli samolot w locie nurkowym[5].

O godzinie 12:36 CST utracono kontakt radarowy. Tuż przed 12:45 CST lot 3591 uderzył z dużą prędkością w wody zatoki Trinity, około 60 km od miejsca docelowego. Zginęli wszyscy znajdujący się na pokładzie.

W okolice miejsca katastrofy natychmiast wysłano śmigłowiec amerykańskiej Straży Wybrzeża oraz kilka łodzi. Największy znaleziony fragment samolotu miał niecałe 15 metrów długości.

Śledztwo edytuj

 
Śledczy NTSB oglądają szczątki samolotu na skraju zatoki Trinity
 
Znaleziony na miejscu zdarzenia rejestrator parametrów lotu

Na miejsce wypadku wysłano śledczych z FAA, FBI oraz NTSB[6]. Dzięki pomocy nurków, z wody udało się wydobyć rejestrator parametrów lotu oraz rejestrator rozmów w kokpicie[7].

W ustaleniu przyczyn katastrofy pomaga również Boeing, General Electric, Atlas Air, Stowarzyszenie Kontrolerów Ruchu Lotniczego oraz związki zawodowe[8].

Po odsłuchaniu nagrań z rejestratora rozmów, NTSB ustaliło, że piloci stracili kontrolę nad samolotem 18 sekund przed końcem nagrania[9]. 12 marca 2019 NTSB opublikowało dokument, w którym stwierdzono, że "samolot na 18 sekund przed uderzeniem pochylił nos do około 49 stopni w odpowiedzi na ruch kolumny sterowej". Tego samego dnia oświadczenie zostało zmienione na "... w odpowiedzi na odchylenie steru wysokości w dół"[10].

W dniu 19 grudnia 2019 został opublikowany ponad 3000-stronicowy dokument zawierający informacje zebrane podczas dochodzenia. Obejmuje on między innymi dokładny przebieg zdarzenia, transkrypcję rozmów w kokpicie oraz dane zapisane przez rejestrator parametrów lotu[11].

14 lipca 2020 NTSB opublikowało animacje, w której ukazana jest sekwencja wydarzeń, które doprowadziły do katastrofy. Jako przyczyny wymienia się przypadkową aktywację trybu odejścia na drugi krąg przez pierwszego oficera, jego dezorientację przestrzenną spowodowaną najprawdopodobniej złudzeniem somatograwitacyjnym, a w konsekwencji skierowanie przez niego samolotu w dół w celu wyprowadzenia go z odczuwanego przez niego przeciągnięcia, które w rzeczywistości nie wystąpiło[12].

Przypisy edytuj