Kazimierz Rafał Chłapowski
Kazimierz Rafał Chłapowski (ur. 6 stycznia 1872 w Kopaszewie, zm. 26 sierpnia 1923 w Poznaniu) – polski działacz polityczny, urzędnik, poseł na Sejm I kadencji w II RP.
| Data i miejsce urodzenia |
6 stycznia 1872 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 sierpnia 1923 |
| Poseł na Sejm I kadencji (II RP) | |
| Okres |
od 1922 |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Syn Kazimierza (działacza społecznego) i Anny z Chłapowskich, brat Mieczysława, brat stryjeczny Alfreda. Ukończył gimnazjum w Chyrowie, następnie studiował prawo w Wiedniu, Paryżu i na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1894–1895 odbył obowiązkową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej Armii, w charakterze jednorocznego ochotnika. Na stopień kadeta rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1896 i przydzielony w rezerwie do 2 Galicyjskiego Pułku Ułanów w Tarnowie[1]. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1898[2]. W 1903 został przeniesiony do cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej i przydzielony do Pułku Ułanów Obrony Krajowej Nr 2 we Lwowie[3]. W 1914 pozostawał w ewidencji c. k. Obrony Krajowej[4].
Pracował jako urzędnik w Namiestnictwie Kolejowym we Lwowie, później w starostwie w Białej i Samborze; był starostą w Przeworsku (1913–1918) i Białej (1918–1919). W 1916 otrzymał tytuł honorowego obywatelstwa miasta Przeworska[5].
W 1919 pełnił funkcję inspektora administracyjnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych na obszar byłego Królestwa Kongresowego. W 1920 jako ochotnik służył w Wojsku Polskim w czasie wojny z Rosją (jako referent prasowy w Okręgowym Inspektoracie Armii Ochotniczej przy Dowództwie Okręgu Generalnego Poznań i oficer łącznikowy Inspektoratu z władzami cywilnymi)[6]. Od 1920 prowadził majątek ziemski w powiecie Grodzisk. Kierował Poznańską Spółką Okowicianą.
W 1922 został wybrany na posła na Sejm I kadencji w Rzeszowie. W Sejmie był członkiem komisji administracyjnej i komisji prawniczej. Zmarł 26 sierpnia 1923 w Poznaniu[7]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 142. lokatą w korpusie oficerów rezerwy jazdy[8]. Posiadał przydział w rezerwie do 17 Pułku Ułanów Wielkopolskich w Lesznie[9][7].
Ordery i odznaczenia edytuj
Zobacz też edytuj
- dwór na Umultowie w Poznaniu, którego był właścicielem
Przypisy edytuj
- ↑ Schematismus 1897 ↓, s. 642, 709.
- ↑ Schematismus 1899 ↓, s. 649, 717.
- ↑ Schematismus 1904 ↓, s. 574, 595.
- ↑ a b c Schematismus 1914 ↓, s. 330.
- ↑ Kronika. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 28 z 2 lipca 1916.
- ↑ Obrona Państwa 1923 ↓, s. 125–126.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 71 z 26 lipca 1924, s. 409.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 708.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 634.
- ↑ Kronika. Odznaczenia. „Głos Rzeszowski”, s. 4, Nr 16 z 22 kwietnia 1917.
Bibliografia edytuj
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1897. Wiedeń: K. K. Hof und Staatsdruckerei, December 1896. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1899. Wiedeń: K. K. Hof und Staatsdruckerei, grudzień 1898. (niem.).
- Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1904. Wien: k. k. Hof- und Staatsdruckerei, Jänner 1904. (niem.).
- Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrat Vertretenen Königreiche une Länder für 1914. Wiedeń: K. K. Hof und Staatsdruckerei, Jänner 1914. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Obrona Państwa w 1920 roku. Księga sprawozdawczo-pamiątkowa Generalnego Inspektoratu Armii Ochotniczej i Obywatelskich Komitetów Obrony Państwa. Władysław Ścibor-Rylski (red.). Warszawa: Obywatelski Komitet Wykonawczy Obrony Państwa w Warszawie, 1923.
- Małgorzata Smogorzewska, Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, tom I: A-D, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1998.