Kohorta (wojsko)
Kohorta (łac. cohors) – jednostka taktyczna armii rzymskiej licząca 3 manipuły, czyli 6 centurii. Odpowiednik ilościowy współczesnego batalionu. Legion liczył ich dziesięć. W czasach Juliusza Cezara liczyła 600 ludzi. Za cesarstwa rzymskiego pierwsza kohorta legionu, cohors miliaria, liczyła 800 żołnierzy, pozostałe, cohortes quingenariae, po 480. Kohorty nie miały w normalnych warunkach własnego dowódcy, lecz były w czasie walki dowodzone przez najwyższego stopniem centuriona.
Kohorta jako jednostka taktyczna powstała w wyniku reform Mariusza przeprowadzonych około 108 roku p.n.e. Znosiła system manipułowy i podział legionistów na hastati, principes i triarii (choć w nomenklaturze rzymskiej nazwy te pozostały, lecz oznaczały po prostu poszczególne, identycznie wyposażone kohorty). Wraz ze zniesieniem „klas” żołnierzy ujednolicono uzbrojenie.
Pierwsza wzmianka o kohorcie pojawia się u Polibiusza, a dotyczy walk w Hiszpanii prowadzonych przez Scypiona Afrykańskiego Starszego w czasie II wojny punickiej. Wzmianka ta pokazuje, że koncepcja większych związków taktycznych niż manipuł była znana wcześniej, jednak wszyscy historycy są zgodni, że był to jednorazowy zabieg.
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- Stephen Dando-Collins, Żołnierze Marka Antoniusza. III Legion Rzymski, Warszawa 2008