Konrad Namieśniowski
Konrad Franciszek Namieśniowski, właśc. Piekarz, ang. Conrad Francis Namiesniowski (ur. 13 lutego 1901 w Sanoku, zm. 24 lipca 1979 w Ottawie) – komandor podporucznik Marynarki Wojennej II RP, komandor Polskiej Marynarki Wojennej, Captain (komandor) w Royal Canadian Navy.
Admirał Jerzy Świrski (z lewej) i komandor Konrad Namieśniowski | |
komandor | |
Data i miejsce urodzenia |
13 lutego 1901 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
24 lipca 1979 |
Siły zbrojne |
Wojsko Polskie |
Jednostki |
4 Dywizjon Taborów |
Odznaczenia | |
Życiorys edytuj
Urodził się 13 lutego 1901 w Sanoku[1] jako Konrad Franciszek Piekarz[2][3][4]. Był synem Wojciecha Piekarza (listonosz[2], woźny sądowy w Sanoku, zm. tamże w 1915, w wieku 54 lat) i Ludwiki z Namieśniowskich[5][3]. Uczył się w C. K. Gimnazjum w Sanoku, gdzie w roku szkolnym 1916/1917 ukończył IV klasę, a w roku szkolnym 1917/1918 ukończył V klasę[6]. W 1925 dokonano urzędowej zmiany jego nazwiska z Piekarz na Namieśniowski[a]. Uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku z 1925 został uznany przynależnym do gminy Sanok[3].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego[3]. Służył w piechocie, brał udział w wojnie w latach 1918–1920 i po jej zakończeniu pozostał w czynnej służbie. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 lutego 1921 w korpusie oficerów taborowych, a jego oddziałem macierzystym był 4 Dywizjon Taborów w Łodzi[8]. 18 maja 1923 został mianowany z dniem 1 kwietnia 1923 na stopień porucznika ze starszeństwem z 1 lutego 1923 i 2. lokatą w korpusie oficerów taborowych[9]. Z dniem 1 października 1925, w związku z reorganizacją wojsk taborowych, został czasowo przydzielony ewidencyjnie do kadry oficerów taborowych, do czasu przeniesienia do innego korpusu osobowego. Był wówczas w Szkole Specjalistów Morskich[10].
W czerwcu 1926 został przeniesiony z korpusu oficerów taborowych do korpusu morskiego oficerów Marynarki Wojennej, w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 lutego 1923 i 1. lokatą[11]. W 1928 był oficerem w dowództwie Floty Pińskiej[12][13]. W lipcu 1928 został wyznaczony na stanowisko pełniącego obowiązki kierownika Samodzielnego Referatu Informacyjnego Dowództwa Floty w Gdyni[14]. Od 1929 do 1931 był dowódcą ORP Czajka[15]. Służył także na ORP Wicher; opisał trwający od 1931 rejs tego okrętu, stanowiący pierwszy oceaniczny okrętu bojowego w historii PMW (jednostka przywiozła z kuracji na Maderze marszałka Józefa Piłsudskiego)[13][16][17][18]. W sierpniu 1931 został zwolniony ze stanowiska pełniącego obowiązki kierownika SRI Dowództwa Floty z równoczesnym przeniesieniem na okręty Floty[19]. W 1932 był w Dowództwie Floty w Gdyni[20]. W kadrze ośrodka szkolącego oficerów Marynarki Wojennej był oficerem kursowym przy roczniku szóstym od 1932 do 1933[21]. 12 marca 1933 został mianowany kapitanem marynarki ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 i 3. lokatą w korpusie oficerów Marynarki Wojennej (korpus morski)[22]. Od czerwca do września 1933 był dowódcą ORP Generał Haller[23]. Od czerwca do października 1935 był dowódcą ORP Komendant Piłsudski[24]. W 1936 był dowódcą ORP Podhalanin[25]. Od 12 lutego 1936 do 1937 był komendantem grupy wyszkolenia sygnałowego[26]. Został awansowany na stopień komandora podporucznika ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937[27]. W marcu 1939 był szefem Biura Sygnałowego w sztabie Kierownictwa Marynarki Wojennej[28]. Publikował w czasopismach „Przegląd Morski” (1929), „Polska Zbrojna” (1930)[29], był autorem publikacji pt. Na pancernym pokładzie, wydanej w 1939[30]. Na przełomie lipca i sierpnia był członkiem komisji zakupów uzbrojenia we Francji[13]. Na dzień 31 sierpnia 1939 pełnił stanowisko dyrektora Departamentu Generalnego w Kierownictwie Marynarki Wojennej[31].
Po wybuchu II wojny światowej w trakcie kampanii wrześniowej 1939 służył w KMW i w Pińsku, wszedł w skład zespołu operacyjno-łącznościowego[13][32]. Przedostał się przez Węgry i 18 września 1939 przez Rumunię na Zachód[33][13]. Od 15 października do 3 grudnia 1939 był komendantem SS Pułaski, na którym transportowani byli polscy żołnierze z internowania drogą morską do Francji celem wstąpienia do formowanej tam armii polskiej[34]. Pod koniec 1939 przybył do Wielkiej Brytanii zostając oficerem Korpusu Morskiego Polskiej Marynarki Wojennej[33]. Od 30 listopada 1939 do 14 lutego 1940 był komendantem Szkoły Specjalistów Morskich (SSM) na ORP Gdynia[35]. Od 14 lutego do 4 maja 1940 zastępcą dowódcy niszczyciela ORP Grom, zatopionego przez Niemców pod Narwikiem[36][13]. Od 7 października 1940 do 20 stycznia 1942 sprawował stanowisko dowódcy kontrtorpedowca ORP Garland[37][38][13]. W międzyczasie 20 maja 1941 został awansowany na stopień komandora porucznika ze starszeństwem z 3 maja 1941[39]. Od 13 stycznia 1942 do 23 maja 1943 był dowódcą 2 Dywizjonu Kontrtorpedowców z miejscem postoju dowództwa w Plymouth, a równolegle od 9 marca 1942 pełnił tam stanowisko komendanta Komendy Morskiej „Południe”[40]. Od 24 czerwca 1943 do 4 stycznia 1945 był dowódcą ORP Błyskawica[41][13], w tym podczas inwazji w Normandii od 6 czerwca 1944[42]. W celu osłony planowanych działań desantowych w Normandii (operacja „Neptune”), dowodził 20. dywizjonem, który tworzyły OORP „Piorun” i „Błyskawica” (wraz z niszczycielami HMS „Eskimo” i HMS „Javelin”)[43]. Później został kierownikiem utworzonego 20 grudnia 1944 Biura Sygnałowego KMW[44]. Od 15 sierpnia 1945 do marca 1947 był kierownikiem Referatu ds. Prac Wychowawczo-Oświatowych (Referat Wychowania i Oświaty) KMW[45]. Został awansowany na stopień komandora ze starszeństwem z 1 września 1946[4].
Pod koniec lat 40. był prezesem i kierownikiem Stowarzyszenia Polskiej Marynarki Wojennej w Londynie (Polish Naval Association[46]. 30 listopada 1948 został naturalizowany jako obywatel Wielkiej Brytanii (pod tożsamością Conrad Francis Namiesniowski; naturalizowany został wówczas jego syn Conrad Andrew Namiesniowski)[46]. W 1949 wyjechał do Kanady, gdzie pozostał na emigracji i zamieszkał w Ottawie[13][47][48]. W pierwszych latach zarabiał na życie pracą fizyczną[13]. Od 1954 do 1961 był oficerem w stopniu komandora (captain) w Royal Canadian Navy[13][49]. Od 1953 należał do Koła nr 8 Stowarzyszenia Polskich Kombatantów (SPK) w Ottawie[50]. W latach 70. był prezesem okręgu Kongresu Polonii Kanadyjskiej (KPK) w Ottawie[51].
Zmarł 24 lipca 1979 w Kanadzie[4]. Jego żoną była Karolina (1902–1970)[52]. Jego syn Conrad A. Namiesniowski (1929-2022)[53] został oficerem armii kanadyjskiej, w stopniu pułkownika, był dowódcą 2 Pułku Królewskiej Kanadyjskiej Artylerii Konnej (Second Regiment Royal Canadian Horse Artillery, 2 RCHA)[54][55][56], a jego żoną była pielęgniarka, porucznik Królewskiego Kanadyjskiego Korpusu Medycznego (RCAMC) Marjorie Joan Namiesniowski z domu Giffin (1931-2017)[57][58][59]. Oficerem został Conrad R. Namiesniowski, który na różnych stanowiskach służył w Royal Canadian Air Force przez 42 lata, karierę zakończył w stopniu pułkownika[60] i przeszedł na emeryturę w 2019[61].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (28 sierpnia 1978)[62]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)[63]
- Medal Morski (sześciokrotnie)[64][63]
- Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)[65]
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[66]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[63]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (1929)[63]
- Kawaler Orderu Korony Włoch (Włochy)[63]
- Kawaler Orderu Danebroga (Dania, 1931)[67]
- Order Wybitnej Służby (Wielka Brytania, 30 lipca 1942, za służbę na ORP Garland)[68]
- Wymienienie w Sprawozdaniu (Wielka Brytania, dwukrotnie: 5 października i 30 listopada 1944; za służbę ORP Błyskawica)[69]
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Ci, co odeszli. Komandor Konrad Namieśniowski, „Zeszyty Historyczne”, Z. 57, Paryż: Instytut Literacki, 1981, s. 189 .
- ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok 1916/17 (zespół 7, sygn. 68). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 359.
- ↑ a b c d Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 350 (poz. 31), 384 (poz. 107).
- ↑ a b c Kadry 2011 ↓, s. 486.
- ↑ Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 183 (poz. 157).
- ↑ XXXV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sanoku za rok szkolny 1920/1921 wraz z dodatkiem za lata: 1917, 1918, 1919 i 1920. Sanok: Fundusz Naukowy, 1921, s. 8, 19.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 18 kwietnia 1925, s. 207.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 287.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 26 maja 1923, s. 10.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925, s. 588.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 23 czerwca 1926, s. 190.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 850.
- ↑ a b c d e f g h i j k Jerzy Kirszak: Pierwszy żołnierz PSZ na plaży Normandii. Rejs Naczelnego Wodza gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego na ORP „Błyskawica” ku brzegom Francji w czerwcu 1944 roku. Konrad Namieśniowski. adiutor-mars.com.pl. [dostęp 2017-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-23)].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928, s. 216.
- ↑ Kadry 2011 ↓, s. 277.
- ↑ Łukasz Jasiński. ORP Wicher – pierwszy nowoczesny okręt Polski odrodzonej. „Mundur i Broń”. Nr 10. ISSN 1508-6712.
- ↑ Andrzej S. Bartelski (red.), Konrad Namieśniowski: Pierwszy Marszałek wraca z Madery. [w:] biuletyn DWS.org.pl nr 8 (wiosna 2010) [on-line]. s. 26–39. [dostęp 2011-01-20].
- ↑ Waldemar Kowalski: Madera – najdłuższy urlop marszałka Piłsudskiego. dzieje.pl, 2015-04-15. [dostęp 2017-06-01].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931, s. 227.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 894.
- ↑ Kadry 2011 ↓, s. 262.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933, s. 50.
- ↑ Kadry 2011 ↓, s. 275.
- ↑ Kadry 2011 ↓, s. 274.
- ↑ Kadry 2011 ↓, s. 288.
- ↑ Kadry 2011 ↓, s. 256.
- ↑ Kadry 2011 ↓, s. 486, 487.
- ↑ Kadry 2011 ↓, s. 195.
- ↑ Stanisław Zieliński: Polska bibliografia morza i Pomorza. Warszawa: Liga Morska i Kolonjalna, 1935, s. 46, 122.
- ↑ Na pancernym pokładzie. books.google.pl. [dostęp 2017-06-01].
- ↑ Ordre de bataille of the Polish Navy on 31 VIII 1939. bartelski.pl. [dostęp 2017-06-01].
- ↑ Dariusz Nawrot. Zbrodnia katyńska w dziejach Polskiej Marynarki Wojennej. „Zeszyty Naukowego Akademii Marynarki Wojennej”. 1 (180), s. 138, 2010.
- ↑ a b Kadry 2011 ↓, s. 331.
- ↑ Kadry 2011 ↓, s. 347.
- ↑ Kadry 2011 ↓, s. 383.
- ↑ Kadry 2011 ↓, s. 307.
- ↑ Tadeusz Górski. ORP „Garland” – okręt trzech bander. „Militaria XX wieku”. Wydanie specjalne 5(12)/2009. ISSN 1896-9208.
- ↑ Kadry 2011 ↓, s. 402.
- ↑ Kadry 2011 ↓, s. 487.
- ↑ Kadry 2011 ↓, s. 312, 369, 372.
- ↑ Kadry 2011 ↓, s. 308.
- ↑ Marek Twardowski. ORP „Błyskawica” – nowe spojrzenie na weterana. „Morza, Statki i Okręty”, s. 33–44, 3/1997. ISSN 1426-529X.
- ↑ Pertek 1987 ↓, s. 434–435.
- ↑ Kadry 2011 ↓, s. 356, 357, 358, 367.
- ↑ Kadry 2011 ↓, s. 359, 361, 366.
- ↑ a b Naturalisation. „The London Gazette”. 38516, s. 324, 18 stycznia 1949.
- ↑ Przedpłata na książkę Janty. „Wiadomości”, s. 6, nr 31 (800) z 30 lipca 1961.
- ↑ Stanisław Brodzki. Wspólna historia. „Wici Harcerskie Kanady”. 175, s. 18, 2006.
- ↑ Afloat and Shore. „The Crowsnest”. 6/9, s. 18, 1954.
- ↑ Jerzy A. Dobrowolski: Lista obecnych i dawnych członków Koła SPK Nr 8. spkottawa.ca. [dostęp 2017-06-01].
- ↑ Jerzy A. Dobrowolski: Z kalejdoskopu ubiegłych 25 lat. spkottawa.ca. [dostęp 2017-06-01].
- ↑ Karolina Namieśniowski. canadianheadstones.com. [dostęp 2017-06-01]. (ang.).
- ↑ NAMIESNIOWSKI, Col Conrad A. OMM, CD (Ret'd) [online], Ottava Citizen Obituaries, 27 sierpnia 2022 .
- ↑ Timeline. pc.gc.ca. [dostęp 2017-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-24)]. (ang.).
- ↑ Officer Level Donors to CDAI. „On Track”. 9/2, s. 3, 2004.
- ↑ Office Level Donors to the CDA Instiitute. „On Track”. 15/2, s. 10, 2010.
- ↑ In Celebration of Marjorie Namiesniowski. beechwood.permavita.com. [dostęp 2017-06-01]. (ang.).
- ↑ Marjorie Namiesniowski. beechwoodottawa.ca. [dostęp 2017-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-07)]. (ang.).
- ↑ The last post. Marjorie Namiesniowski. multibriefs.com. [dostęp 2017-06-01]. (ang.).
- ↑ Staff. „The Shield le Bauclier”. 46/4, s. 1, 2012.
- ↑ Conrad Namiesniowski. linkedin.com. [dostęp 2022-10-01]. (ang.).
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 26, nr 5 z 31 grudnia 1978.
- ↑ a b c d e Komandor Polskiej Marynarki Wojennej, Commodore of the Royal Canadian Navy, Konrad Franciszek Namieśniowski (1901–1979) - Instytut Naukowy im. Oskara Haleckiego w Kanadzie [online], halecki.org [dostęp 2020-07-19] .
- ↑ Konrad Namiesniowski. en.ww2awards.com. [dostęp 2017-06-01]. (ang.).
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu bezpieczeństwa wojska”.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk Nr 8/1931, s. 380.
- ↑ Honorary Companion of the Distinguished Service Order (D.S.O.). polishforcesinbritain.info. [dostęp 2017-06-01]. (ang.).
- ↑ Mentioned in Despatches. polishforcesinbritain.info. [dostęp 2017-06-01]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jerzy Pertek: Wielkie dni małej floty. Wyd. X. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1987. ISBN 83-210-0542-X. (pol.).
- Polska Marynarka Wojenna. Dokumentacja organizacyjna i kadrowa oficerów, podoficerów i marynarzy (1918–1947). W: Jan Kazimierz Sawicki: Kadry morskie Rzeczypospolitej. T. V. Gdynia: 2011. ISBN 978-83-932722-0-4.